سال‌های آغازین دهه 1980 برای ترک‌ها بسیار دهشتناک بود. در 12 سپتامبر 1980 یک کودتای نظامی به رهبری ژنرال کنعان اورن رخ داد که بسیار خشن و بی‌رحمانه بود. در حالی که شرایط اقتصادی وخیم بود و بی‌نظمی و خشونت جامعه ترکیه را فراگرفته بود ژنرال‌ها به این نتیجه رسیدند که باید به گفته‌های آتاتورک جامه عمل بپوشانند و به ظاهر برای نجات ترکیه وارد عمل شوند.آن روزها داستان‌های غم‌انگیزی از دستگیری‌ها، شکنجه‌ها و اعدام‌ها از زبان مردم نقل می‌شد. از هجوم شبانه ماموران امنیتی و نیروهای نظامی برای دستگیری افراد در حالی که هرگونه فعالیت احزاب و تشکل‌ها چه در حوزه سیاست و چه اجتماع ممنوع شده بود. ارتش در طول سه سال حدود 650 هزارنفر را بازداشت کرد و بین 90 روز تا چند سال در زندان نگه داشت. بیش از 210 هزار پرونده قضایی گشوده شد که بیشتر آنها با جرم‌های ساختگی تشکیل شده بود.
امروزه در افغانستان و مخصوصن در شهر کابل کمتر کسی دریافت خواهید کرد که از کیفیت آب زیرزمینی شکایت نداشته باشد که متاسفانه یکی از عوامل اصلی آلوده شدن آب های زیرزمینی شهر کابل شهروندان شهر کابل میباشند. عدم فهم درست از آلودگی آب های زیرزمینی و استفاده بیش از حد از این ذخایر استراتیژیک حیاتی پایتخت را با خطر سونامی خاموش مواجه ساخته است. تلفات ناشی از آلوده گی آب و هوا و خاک خیلی بیشتر از جنگ ها در افغانستان میباشد. طبق آمار اداره محیط زیست تنها در کابل سالانه تا سه هزار نفر از اثر آلودگی هوا میمرند و از آمار تلفات ناشی از آبهای آلوده و خاک ارقامی در دست نیست، اما گفته میتوانیم که این کمتر از آلودگی هوا نخواهد بود. این یعنی سونامی خاموش (Silent Tsunami). متاسفانه ما و تمام شهریان عزیز شهر کابل در آلودگی سهم داریم.