شبکه‌های اجتماعی در صورتی کاربرد درست و پرنامه‌ریزی برای پیشگیری از اتلاف وقت، ابزارهای توانمندی برای ارتباط با دوستان و نیز خبررسانی سریع به جامعه هستند، اما آن سوی سکه این شبکه‌های اجتماعی، چیز خوبی نیست و می‌تواند ذهن کاربران را تنبل کند، آنها را از مطالعه ژرف بازدارد، ابزار انتشار اخبار کاذب و نقل قول‌های غیردقیق شود و یا حتی محیطی برای خودنمایی‌های بی‌دلیل شود.اما جالب است بدانید که مطابق نتایج بررسی‌هایی که انجمن سلطنتی بهداشت عمومی بریتانیا کرده، مشخص شده که اینستاگرام بدترین شبکه اجتماعی برای سلامت روانی حوانان است و اسنپ‌چت در مقام دوم قرار گرفته.
عمده مشکل به خاطر چیزی به نام FOMO ایجاد می‌شود که من در «یک پزشک»، پیش‌تر در مورد آن نوشته بودم. FOMO مخفف هراس از دست دادن مطالب ( fear of missing out) است.
موسس مایکروسافت در حساب کاربری توییتر خود توصیه‌هایی را اعلام کرد مبنی بر این که اگر امروز دانشجو بود چه رشته‌هایی را پیش می‌گرفت.
از فراز طبقه 62 برج سلز فورس با ارتفاع 920پایی، سایر بناهای یادبود سان‌فرانسیسکو ناچیز و کم‌اهمیت جلوه می‌کنند. ساختمان‌های بی‌بریج، برج کوات و کاخ هنرهای زیبا همگی تحت تاثیر عظمت ادارات مرکزی ساخته‌شده از فولاد و شیشه قرار می‌گیرند. این ادارات پس از تکمیل در سال جاری محل استقرار یک شرکت نرم‌افزاری خواهند بود. ساختمان وضعیتی بسیار پیشرفته دارد. سلز فورس قصد دارد هر شب برنامه نورافشانی اجرا کند. ساختمان جدید از فاصله 30مایلی قابل رویت است. اما این تنها شرکت فناوری نیست که برای خود بارگاه می‌سازد. کارمندان شرکت اپل به‌تازگی به مقر جدید خود در کوپر تینو منتقل شده‌اند؛ مکانی که استیو جابز بنیانگذار فقید شرکت طرح آن را داده بود. این ساختمان چهار طبقه حلقه‌ای‌شکل همانند صفحه گرد یک آی‌پد (یا شکل یک دونات) است که اندازه‌ای برابر با پنتاگون دارد. قیمت آن به پنج میلیارد دلار میرسد که گران‌ترین مقر شرکتی است که تا به حال ساخته شده است. شرکت اپل اوج تکامل محصولاتش را در آن به کار برد. گفته می‌شود دفترچه راهنما برای چوب‌هایی که در آنجا به کار رفته است 30 صفحه دارد.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پوپولیست آمریکا می‌خواهد مهاجران غیرقانونی را اخراج کند؛ پودموس، حزب پوپولیست اسپانیا، می‌خواهد به مهاجران حق رای بدهد. گریت ویلدرز، سیاستمدار پوپولیست هلندی، در پی حذف قانون منع نفرت‌پراکنی است؛ یاروسواف کاچنسکی، سیاستمدار پوپولیست لهستانی، به دنبال غیرقانونی کردن استفاده از عبارت «اردوگاه‌های مرگ لهستان» (اشاره به اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها در لهستان که باعث مرگ افراد زیادی در جریان جنگ جهانی دوم شد) است. ایوو مورالس رئیس‌جمهور پوپولیست بولیوی حق کاشت گیاه کوکا توسط کشاورزان بومی را توسعه داده است؛ رودریگو دوتره، رئیس‌جمهور پوپولیست فیلیپین، به پلیس دستور داده است مظنونان به خریدوفروش مواد مخدر را اعدام کند. پوپولیست‌ها ممکن است هوادار نظامی‌گری یا طرفدار صلح باشند، تحسین‌کننده چه‌گوارا باشند یا آین رند؛ همه این افراد با این تفاوت گسترده می‌توانند پوپولیست باشند چون مفهوم این واژه بسیار گسترده است. می‌توانند با وعده‌های دور از واقعیت و نامربوط مردم را گمراه کنند و برای دستیابی به اهداف کوتاه‌مدت، بلندمدت اقتصاد یک کشور را ویران کنند و راه توسعه را نه‌تنها مسدود که کاملاً منحرف کنند.
اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی از کجا آغاز شد و کدامین مناطق در آن شامل بود. در چه سالی و بنابر چه عواملی این اتحادیه از بین رفت و از آن کدام کشورها بوجود آمد، درین انفوگرافی ببینید.
شبکه های اجتماعی یا Social Media از کجا و چگونه آغاز شد؟ نخستین شبکه اجتماعی چگونه بود و توسط کی و به چه هدفی تاسیس شد؟ حالا شبکه های اجتماعی در چه موقعیتی رسیده اند، درین انفوگرافیک ببینید.
بریگزیت یا بریمین یا خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا یا باقی ماندن درین اتحادیه.
دو راننده با اتومبیل‌هایشان با سرعت در یک جاده به سمت یکدیگر در حال حرکتند، در این میان بازنده فردی است که زودتر فرمان خود را چرخانده و از جاده منحرف شود. در این نوع تقابل سه حالت وجود دارد، نخست اینکه یک نفر می‌ترسد و منحرف می‌شود، و شخص دیگر برنده است، حالت دوم این است که هر دو از جاده منحرف شوند، در چنین حالتی هیچ‌کس برنده نیست اما هر دو سالم می‌مانند. در حالت سوم نیز هر دو راننده بی‌محابا به سمت هم می‌رانند در این صورت تصادف قطعی است و هر دو نفر ماشین و احتمالاً جان خود را از دست می‌دهند. در یک بازی اینچنینی که به «بازی ترسوها» (Chicken Game) معروف است، احتمال برد یکی از طرفین کم است و به احتمال زیاد یا دو طرف با هم تصادف می‌کنند یا مساوی می‌شوند. برتراند راسل در یک مثال معروف بازی ترسوها را با بحران‌سازی هسته‌ای مقایسه می‌کند: «وقتی این بازی در دامنه‌ای وسیع‌تر توسط سیاستمداران انجام شود، دیگر تنها جان سیاستمداران در خطر نیست بلکه جان صدها میلیون مردمی که در بازی شرکت نکرده‌اند نیز به خطر می‌افتد، سیاستمدار برنده به عنوان فردی دانا و شجاع مورد ستایش قرار می‌گیرد و فقط سیاستمدار مقابل اوست که باید سرزنش شود. این به وضوح امری احمقانه است! هر دو سیاستمدار باید برای انجام این بازی خطرناک سرزنش شوند. ممکن است این بازی چندین بار بدون هیچ خسارتی انجام شود، اما دیر یا زود حس می‌شود که از بین رفتن اعتبار سیاستمداران حتی از بمباران اتمی هم خطرناک‌تر است. سرانجام لحظه‌ای فرا میرسد که هیچ‌یک از دو طرف حاضر به مسخره شدن و ترسو خطاب شدن از سوی طرف مقابل نیست؛ و وقتی این زمان فرا برسد با برخورد دو طرف با یکدیگر، جنگ و نابودی دنیا را فرا خواهد گرفت.» به نظر میرسد در حال حاضر آمریکا و کره‌شمالی در حال انجام چنین بازی‌ای هستند. تقابلی که در واقع پس از رزمایش مشترک ارتش آمریکا و کره‌جنوبی و اعزام ناوگروه رزمی آمریکا به شبه‌جزیره کره، تهدید رسانه‌های کره‌شمالی و پاسخ ترامپ به اوج خود رسید. کره‌شمالی با صدور بیانیه‌ای آمریکا را تهدید کرده که در صورت تجاوز به خاک این کشور، پاسخ دندان‌شکنی به آن خواهد داد، از سوی دیگر رژه چند ده هزارنفری مردمی در برابر رهبر مادام‌العمر کره‌شمالی در جشن تولد 105سالگی بنیانگذار این کشور و رونمایی از توان موشکی پیونگ‌یانگ، همگی نشان از تلاش مقامات کره‌شمالی برای قدرتمند نشان دادن خود و ترساندن حریف دارد. نمونه آخر این تلاش، پرتاب موشک چند ساعت قبل از سفر برنامه‌ریزی‌شده مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا به سئول بود. هرچند آزمایش موشکی کره‌شمالی در سواحل شرقی این کشور با شکست مواجه شد ولی کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی، همچنان بر تهدید آمریکا و همسایگان خود تاکید دارد. با توجه به رفتار غیرقابل پیش‌بینی کیم و ترامپ، باید دید احتمال وقوع جنگ نظامی میان این دو کشور تا چه حد جدی است.
به دلیل اهمیت مساله «ریسک» در تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاران خارجی برای وارد شدن به بازارهای مختلف، سازمان‌ها و موسسات زیادی هر‌سال اقدام به ارائه گزارش‌های مختلف در این زمینه می‌کنند ولی موسسه «هرمس اویلر» را می‌توان یکی از معتبرترین سازمان‌های ارائه‌دهنده این گزارش دانست. دلیل اعتبار بالای گزارش‌های این مرکز سابقه فعالیت طولانی این موسسه در حوزه مالی و صنعت بیمه به‌خصوص در کشورهای توسعه‌یافته و صنعتی است. از طرف دیگر این موسسه به اطلاعات اقتصادی شرکت‌های فعال در تمامی کشورهای دنیا دسترسی دارد و دفاتری در ۵۰ کشور دنیا دارد که هر یک ضمن تهیه گزارش‌های آن کشور می‌توانند در مورد عملکرد اقتصادی کشورهای همسایه و منطقه‌ای که کشور در آن واقع شده است هم گزارش‌های جامعی ارائه دهند. از آنجا که این موسسه یکی از قابل اعتمادترین و مهم‌ترین گزارش‌های مربوط به ریسک را ارائه می‌دهد مطالعه تاریخچه و عملکرد آن، ضمن تشریح گزارشی که از سوی این موسسه ارائه شده است، اهمیت زیادی دارد.
ثروت مجموعی 8 میلیاردر بزرگ جهان جمعاً به 426 میلیارد دالر میرسد، بدین معنی که ثروت میانگین هریکی ازین 8 تن به 53.25 میلیارد دالر میرسد، این برابرست با ثروت مجموعی 50 درصد از فقیرترین جمعیت جهان که ثروت میانگین هر یکی از آنها کمتر از 120 دالر میباشد.
1- آیالات متحده آمریکا: 24.32 درصد مجموع تولید ناخالص داخلی جهان
بانک جهانی مطابق با روند هر ساله خود گزارش توسعه جهانی 2017 خود را با عنوان «حکمرانی و قانون» منتشر کرد. این گزارش‌ها که از سال 1978 به وسیله بانک بین‌المللی بازسازی و توسعه یا بانک جهانی منتشر شده است شامل تحلیل عمیق جنبه‌های مختلف توسعه اقتصادی است. گزارش‌های قبلی این بانک موضوعاتی چون کشاورزی، جوانی، عدالت، خدمات عمومی، نقش دولت، اقتصادهای گذار، نیروی کار، زیرساخت‌ها، بهداشت، محیط زیست، مدیریت ریسک و فقر را در نظر گرفته بود. گزارش‌های بانک جهانی به عنوان مهم‌ترین سهم این نهاد بین‌المللی در تفکر در مورد توسعه شناخته می‌شود. در گزارش امسال توسعه جهانی، به دنبال یافتن پاسخ‌هایی برای پرسش‌های اساسی در رابطه با حکمرانی و چالش‌های پیش‌روی کشورها در جهت توسعه پایدار و عادلانه بوده است. این بانک گزارش خود حل این چالش‌ها و حرکت به سمت توسعه عادلانه و بهبود وضعیت مردم را امری حیاتی می‌داند و برای حل این مشکلات پیشنهادهایی نیز می‌دهد. این نهاد از کشورهای در حال توسعه می‌خواهد تا رویکرد خود را در زمینه حکمرانی بازبینی کرده و به سمت مقابله با چالش‌های مرتبط با امنیت، رشد اقتصادی و عدالت گام بردارند. پل رومر، اقتصاددان ارشد بانک جهانی می‌گوید: «مقامات دولت‌ها در خلأ کار نمی‌کنند. تصمیمات آنها منعکس‌کننده قدرت چانه‌زنی شهروندانی است که به یکدیگر نیرنگ می‌زنند تا منافع رقابتی خود را به پیش ببرند.»
گزارش ریسک اقتصادی جهانی در دوره‌ای تهیه شد که به دلیل انتخابات آمریکا و تصمیم مردم بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا، بی‌ثباتی‌های سیاسی در دنیا رشد کرده بود. این بی‌ثباتی‌ها بعد از تصمیم‌گیری‌های اخیر دونالد ترامپ در آمریکا بیشتر هم شد در حالی که دولت‌های قبلی تلاش می‌کردند تاثیر بی‌ثباتی در دنیای سیاست را روی اقتصاد دنیا کمرنگ کنند ولی به نظر میرسد سال‌های آتی ما شاهد تاثیر هر چه بیشتر مسائل سیاسی در بحران‌های اقتصادی باشیم. در سال جاری هم چالش‌های سیاسی و اقتصادی زمینه‌ساز بی‌ثباتی در دنیا خواهد بود ولی تغییرات سریع تکنولوژی عامل دیگری است که می‌تواند بحران‌های بزرگی را در دنیا به وجود آورد. در مورد تغییرات تکنولوژی و ضرورت آموزش مجدد نیروی کار برای متناسب شدن توانایی‌های آنها با نیازهای تازه بازار کار سخنان زیادی مطرح شده است ولی به نظر میرسد این چالش هنوز هم در دنیا وجود دارد. طی 10 سال گذشته همواره ضعف‌های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی زمینه‌ساز افزایش بحران در دنیا بود ولی تنها عوامل بی‌ثبات‌کننده را نمی‌توان مسائلی دانست که در سال‌های اخیر در فضای سیاسی کشورها ایجاد شده است بلکه روندهای بلندمدتی از قبیل تداوم نابرابری و تشدید جهت‌گیری‌های قطبی در فضای سیاسی هم از عوامل ریسک‌زا هستند.
معمولا وقتی طی یک روز کارهای زیادی در دست انجام داریم، ترجیح می‌دهیم شب را کمی بیشتر بیدار بمانیم و کارها را تمام کنیم. به این ترتیب با خیال راحت به خواب می‌رویم و تصور می‌کنیم که کار درستی انجام داده‌‌ایم که برنامه‌های آن روز را به روز بعد منتقل نکرده‌ایم؛ غافل از اینکه کم‌خوابی روز بعد، عواقب خیلی بدتری به همراه دارد.
دو هفته از روی کار آمدن ترامپ می‌گذرد و به نظر میرسد او در این مدت‌زمان کوتاه سعی داشته قواعد بازی را در روابط بین‌الملل و سیاست خارجی به هم بریزد. شخصیت غیرقابل پیش‌بینی و اتخاذ سیاست بدون در نظر داشتن پیامدهای آن را می‌توان مهم‌ترین شواهد این مدعا دانست. واقعیت این است که ترامپ به‌گونه‌ای پیش می‌رود، که بعضاً دانش روابط بین‌الملل نیز به زحمت می‌تواند قاعده‌مندی خاصی برای آن ارائه دهد. اما اگر از رویکرد نظریه بازی که چنددهه‌ای با روابط بین‌الملل پیوند خورده است، کمک بگیریم، شاید بتوان به توضیحات قابل قبولی از وضع موجود دست یافت. مسلماً اکنون بیش از هرزمان دیگری مهم است بدانیم که چگونه باید در برابر چنین شخصیتی که سکان هدایت ایالات متحده را به دست گرفته، رفتار کنیم. شاید نظریه مرد دیوانه که به‌عنوان یکی از ویژگی‌های سیاست خارجی ریچارد نیکسون، سی‌و‌هفتمین رئیس‌جمهور ایالات متحده، از آن یاد می‌شود، بتواند در این زمینه راهگشا باشد. حال باید دید آیا واقعاً تاریخ به‌گونه‌ای دیگر تکرار می‌شود یا خیر. در پرونده پیش رو، سعی کرده‌ایم از منظر نظریه بازی شرایط موجود را بررسی کنیم. بدین منظور به سراغ مثال‌های مهم تاریخی رفته‌ایم که در آنها نظریه بازی به توضیح بحران‌ها یا وقایع مهم سیاسی و بین‌المللی کمک کرده است. همچنین در چارچوب یک میزگرد، تاریخ دانش روابط بین‌الملل را به‌طور مختصر تورق کرده‌ایم تا بدانیم رویکردهای کمی و ریاضی تا چه حد در تبیین روابط میان کشورها و مسائل مرتبط با آنها موثر بوده‌اند. تمامی این تحلیل‌ها نهایتاً به اینجا ختم می‌شود تا اختصاصاً پاسخ مناسبی برای این پرسش بیابیم که در عصر ترامپ چگونه باید به سیاست‌های اتخاذشده از سوی او عکس‌العمل نشان داد. این امر به‌ویژه برای ما از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است چراکه به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم تحت تاثیر نتایج حاصل از این تصمیمات قرار داریم. 