پال گاردنر الن (Paul Gardner Allen) بیست‌ویکم ژانویه سال ۱۹۵۳ در شهر سیاتل متولد شد. پدرش «کنث ساموئل الن» معاون کتابخانه‌های دانشگاه واشنگتن بود و مادرش «ادنا فی الن» کتابدار بود. پال در مدرسه لیک ساید در سیاتل با بیل گیتس آشنا شد. پال ۱۴ ساله و بیل گیتس ۱۲ ساله به دلیل علاقه مشترک‌شان به کامپیوتر، با یکدیگر دوست شدند و با استفاده از کامپیوترهای مدرسه شروع به یادگیری برنامه‌نویسی کردند. آنها در دوران نوجوانی وسایل الکترونیکی می‌ساختند.بعد از دبیرستان پال به دانشگاه ایالتی واشنگتن رفت؛ اما پس از دو سال ترک تحصیل کرد و به عنوان برنامه‌نویس در شرکت Honeywell مشغول به کار شد.
دوستی پال و بیل ادامه داشت تا اینکه در سال ۱۹۷۵ یک شرکت تهیه و طراحی نرم‌افزارهای کامپیوتری تاسیس کردند؛ شرکتی که بعدها به شرکت مایکروسافت تبدیل شد.
براساس گزارش این تارنما، بزودی دانشمندان قادر خواهند بود که همانند فیلم‌های تخیلی، با استفاده از فناوری نوین دانش را در اندکترین زمان به مغز آدمی بارگزاری نمایند. آنها دستگاه‌ها را ساخته اند که با استفاده از آن، میتوان بطور تجربی معلومات و مهارت‌های جدید را در مدت زمان بسیار کوتاه به مغز آدمی تزریق نمود. آنها باور دارند که این دستگاه آزمایشی نخستین گام‌های برای توسعه نرم افزاها و دستگاه‌های پیشرفته‌تری برای «آموزش فوق العاده سریع» خواهد بود، درست همانند فیلم تخیلی «ماتریکس»، طوری‌که «مهارت‌های ورزش رزمی کانگفو» در چند ثانیه به مغز «نیو» کاپی می‌شود و او نیز با برخاستن از خواب، یک رزمنده ماهر کانگفو شده است.
دونالد ترامپ برای ماندن در جایگاه ریاست جمهوری همه کار می‌کند. او به هر شکل ممکن سعی در عمل به وعده‌های خود دارد؛ وعده‌هایی که جهانی را به هم ریخته است. 
بر اساس اعلام شرکت بریتیش‌پترولیوم، ممنوعیت جهانی استفاده از مواد پلاستیکی یک‌بار‌مصرف نظیر کیسه‌های خرید، رشد تقاضای نفت را در دو دهه آینده کاهش خواهد داد. با وجود این، بی‌پی انتظار دارد عطش جهانی برای نفت خام در سال‌های آینده رشد کند اما تا اواخر دهه 2030 به اوج خود نخواهد رسید. اسپنسر دیل، اقتصاددان ارشد بی‌پی در این خصوص گفت: «در سراسر جهان شما شاهد افزایش آگاهی در خصوص اثرات مخرب پلاستیک‌ها و انواع بسته‌بندی‌های دیگر بر روی محیط زیست هستید. اگر شما نگاهی به سراسر جهان بیندازید به این موضوع پی خواهید برد، برای مثال چین برخی از سیاست‌های خود را تغییر داده است.»
برای بانک‌های بزرگ اروپایی، دردسر تازه‌ای در راه است: میزان تسهیلات غیرجاری یا وام‌های معوق به 944 میلیارد یورو (1.17 تریلیون دلار) رسیده است و این موضوع در حال تاثیرگذاری منفی روی تراز مالی این بانک‌هاست. اقتصاددانان می‌گویند حجم زیاد بدهی‌های معوق و سررسید گذشته کار را برای قرض‌دهی بیشتر بانک‌ها سخت‌تر کرده و به درآمد آنها آسیب‌زده است. مقامات اروپایی بانک‌ها را به فروش اعتبارات معوق تشویق می‌کنند اما دودستگی آنها در چگونگی مقابله با این مساله در روند کاری بانک‌ها تاثیر گذاشته است این در حالی است که برخی سرمایه‌گذاران نسبت به سرعت پیشرفت وضعیت بانکی اروپا ناامید شده‌اند. این مشکل به ویژه در کشورهایی که به شدت تحت تاثیر بحران بدهی‌های دولتی قرار دارند، شدیدتر بوده و به نظام بانکی آنها آسیب بیشتری وارد کرده است.
سرجان هیکس اقتصاددان بریتانیایی زمانی نوشت: بهترین مزیت انحصار، داشتن زندگی آرام است. برای دارندگان انحصار که رقبا را بیخ گوش خود نمی‌بینند کسب سود کاری بسیار آسان است. میتوان درستی این موضوع را از 46 میلیون خانوار آمریکا پرسید که تحت پوشش یک عرضه‌کننده پهنای باند پرسرعت هستند و برای خدمات کم‌کیفیت آن هزینه گزافی می‌پردازند. در نتیجه، مقابله با تراست یکی از مهم‌ترین عواملی است که عوام‌گرایان خشمگین را با دانشگاهیان آگاه متحد می‌سازد. بنابراین زمانی که دموکرات‌های سنا در 24 جولای از برنامه جدید خود برای رقابتی ساختن مجدد فضا در آمریکا پرده برداشتند این طرح مورد استقبال همگان قرار گرفت هرچند در جزئیات آن اختلاف نظراتی دیده می‌شود. سناتور الیزابت از ماساچوست می‌گوید «این اقتصاد آسیب دیده است.» اوضاع آنقدر هم بد نیست، اما در مقایسه با دو دهه قبل، بیشتر از سه‌چهارم صنایع تمرکز بیشتری پیدا کرده‌اند و جابه‌جایی و جایگزینی بنگاه‌ها در اقتصاد کمتر به چشم می‌خورد.
تا همین چند سال پیش جهانیان از خود می‌پرسیدند آیا انرژی‌های پاک بدون دست و دلبازی‌های دولتی دوام خواهند آورد؟ اکنون سوال این است که این انرژی‌ها تا کجا پیش خواهند رفت. تعداد اتومبیل‌های برقی از یک میلیون دستگاه در سال 2015 به دو میلیون دستگاه رسید؛ کشورهایی مانند فرانسه و بنگاه‌هایی مانند ولوو به پایان دوران موتورهای درون‌سوز چشم دوخته‌اند. تولید برق سبز نیز در حال سرعت گرفتن است. استان کینگای چین در ماه ژوئن توانست هفت روز متوالی را با انرژی تجدیدپذیر سپری کند و در نیمه اول امسال نیروهای بادی، خورشیدی و آبی 35 درصد از برق آلمان را تولید کردند.
سال‌ها فشار اقتصادی که به دلیل سیاست نادرست اقتصادی در آمریکا بر اقتصاد دنیا تحمیل شد زمینه را برای بحران‌های مالی زیادی در جهان فراهم کرد و حتی مشکلات سیاسی و اجتماعی را هم به همراه آورد. مهاجرت‌های زیاد و بی‌برنامه، درگیری‌های بین کشوری و داخلی و مخالفت‌های اجتماعی به دلیل افزایش بیکاری و تورم و مشکلات اقتصادی همه در نتیجه بحران اقتصادی دنیا ایجاد شد.
شاید به خاطر ترس جانی، قاچاقچیان مواد مخدر بیش از هر کس دیگری علاقه‌مندند هرچه سریع‌تر بدهی‌هایشان را بپردازند. این موضوع می‌تواند یکی از چندین نشانه‌ای باشد که بنگاه‌های نرم‌افزاری را به سمت شست‌وشوی پول‌های کثیف هدایت می‌کند. نرم‌افزار مقابله با پولشویی (AML) تراکنش‌های مالی را رصد می‌کند و فهرستی از افرادی ارائه می‌دهد که به احتمال زیاد در حال انتقال درآمدهای حاصل از اعمال مجرمانه هستند.
در حال حاضر دنیا با بحران صادرات دست به گریبان است. رکود در مصرف جهانی و افت قیمت مواد خام دو عاملی هستند که به افزایش بی‌ثباتی و ناامنی در کشورهای وابسته به صادرات انجامیده‌اند.
امروز جهان را بحران صادرات تهدید می‌کند. رکود مصرف جهانی و افت قیمت کالاها به بی‌ثباتی و عدم امنیت اقتصادی در کشورهایی انجامیده که وابستگی زیادی به صادرات دارند. بحران کنونی صادرکنندگان به رکود اقتصادی سال‌های 2008 و 2009 در آمریکا و اروپا برمی‌گردد.
اعتراضات خیابانی نسبت به مشکلات یا اصلاحات اقتصادی، نه پدیده جدیدی است و نه منحصر به کشورهایی خاص. رویکرد دولت‌ها نیز در برابر این اعتراضات، کمابیش مشابه و مبتنی بر دخیل دانستن گروه‌ها و احزاب مخالف و عوامل خارجی بوده و غالباً به برخوردهای خشونت‌آمیز منجر شده است. پایان کار نیز معمولاً نتیجه مثبتی نداشته است: خسارت‌های جانی و مالی، به تعویق افتادن اصلاحات ساختاری یا در پیش گرفتن سیاست‌های پوپولیستی که در درازمدت به زیان همان مردم معترض منجر شده است. اثربخشی این اعتراضات در جایی متفاوت است که منجر به تحولی بنیادین مانند تغییر دولت یا سرنگونی حکومت شده است که ارزیابی آثار آن، جای تحلیل بسیار گسترده و جامع‌نگرانه‌ای دارد.
معمولاً بررسی جامعه با هدف یافتن کاستی‌هایی که می‌تواند باعث بروز مشکل شود، نه در مرحله پیشگیری که زمانی رخ می‌دهد که ناآرامی‌های اجتماعی، نه‌تنها آغاز شده‌اند که به مرحله بحرانی هم رسیده‌اند. به همین دلیل شاید نتوان به دقت گفت که چه عامل یا عواملی ریشه اصلی بحران بوده است. اما بر اساس نتایج همین بررسی‌هایی که عملاً علاج واقعه بعد از وقوع را در نظر دارند، میتوان گفت عوامل اقتصادی، اولیه‌ترین دلیلی است که باعث بروز نارضایتی در شهروندان یک کشور شده و در نهایت به ناآرامی‌های خیابانی، در مقیاس‌های مختلف، منجر خواهد شد. این روند آنقدر تکراری و آشناست که عملاً محور بسیاری از گزارش‌ها درباره ناآرامی‌های اجتماعی در جهان بوده است. از جمله، سازمان بین‌المللی کار در گزارش سالانه خود اعلام کرد آمار نشان می‌دهد فعالیت‌های اعتراضی در سطح جهان رابطه مستقیمی با میزان بی‌ثباتی اقتصادی و سیاسی دارد. با توجه به اینکه در سال‌های بعد از بحران اقتصادی 2008، بی‌ثباتی اقتصادی تبدیل به واژه‌ای آشنا در سطح جهان شده است، شاید بروز بیشتر ناآرامی‌های اجتماعی نیز، آنچنان که آمار نشان می‌دهد، چندان تعجب‌برانگیز نباشد. البته شورش‌های اجتماعی، در تاریخ جهان کم تعداد نیست اما 10 سال اخیر را شاید بتوان از این جنبه دورانی مهم تلقی کرد. جالب اینجاست که عوامل اقتصادی و در بین آنها بیکاری و نابرابری، در هر کشوری، صرف‌نظر از درآمد سرانه یا سطح رفاه اقتصادی مردمان آن کشور، می‌تواند سبب نارضایتی و ظهور بیرونی آن شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد اقتصاد عامل اصلی ناآرامی‌ها از وال‌استریت تا میدان تحریر بوده است.
نحوه برخورد بانک‌های مرکزی دنیا با ارزهای دیجیتال از جمله بیت کوین
هنگامی که صحبت از کشورهای صادرکننده نفت به میان می‌آید، وابستگی اقتصادی به نفت و منابع طبیعی اولین مساله‌ای است که به ذهن خطور می‌کند. از همین رو چندان عجیب نیست اگر بشنویم کشورهایی از این دست، قصد دارند به سمت آزادسازی بیشتر و قطع وابستگی به پول نفت حرکت کنند. ایران و امارات در سال‌های اخیر دست به چنین کاری زده‌اند، فارغ از میزان موفقیت این برنامه‌ها، عربستان سعودی با هدف محدود کردن هزینه و کاهش وابستگی به نفت خام، درصدد افزایش قیمت‌های داخلی برای بنزین و سوخت جت است. از همین رو در هفته‌های اخیر منابع مختلف خبری به نقل از یک منبع آگاه از قول دولت عربستان خبری منتشر کردند که عقبه‌ای چهارساله یا بیشتر داشت. ماجرا دقیقاً این بود که عربستان سعودی قصد دارد در ماه ژانویه با کاهش یارانه بنزین و سوخت جت، قیمت این سوخت‌ها را افزایش دهد. کشورهای مختلف به توصیه سازمان‌های بین‌المللی در سال‌های اخیر، برنامه‌های جامعی را برای تقویت و بهبود اقتصادی در نظر دارند که افق زمانی اکثر آنها تا سال 2030 است. حذف یارانه‌ها و هدفمندسازی قیمت حامل‌های انرژی نیز بخشی از همین برنامه است که هدف از آن قطع وابستگی اقتصاد این کشور به درآمدهای نفتی اعلام شده است.