گزیده‌ای از مصاحبه با «مان موهان سینگ» معمار اصلاحات اقتصادی در هند (تاریخ مصاحبه: 2001)- سینگ: من یک ماه پس از روی کارآمدنم خطاب به نمایندگان مجلس هند این جمله مشهور ویکتور هوگو را گفتم که «هیچ قدرتی بر روی زمین نمی‌تواند ایده‌ای را که وقت به واقعیت پیوستن آن رسیده باشد متوقف کند.» ظهور هند به عنوان یک قدرت جهانی، یک قدرت اقتصادی، ایده‌ای است که امروز زمان تحقق آن فرارسیده است.
- سینگ: اگر به 30 سال اخیر نگاه کنید (1960-1990) پیشرفت کشورهای آسیای شرقی شگفت‌آور بوده است. ... هند و کره جنوبی در سال 1960 درآمد سرانه یکسانی داشتند. اما در سال 1990 درآمد سرانه هند 450 دلار و کره جنوبی 12000 دلار بود. (توضیح: آیا ما بارها از خود نپرسیده‌ایم، کشور ما و کره جنوبی از وضعیت یکسانی آغاز کردند و امروز وضع اقتصادشان به کلی متفاوت است؟)
«چشم‌انداز اقتصاد جهان» عنوان گزارش دوره‌ای «صندوق بین‌المللی پول» است که دو بار در سال (ماه اپریل و ماه اکتبر) منتشر می‌شود و به بررسی و پیش‌بینی آینده اقتصاد جهان می‌پردازد.
در دومين دهه از قرن 21 ميلادي، شركت‌هاي كشتيراني (غالبا دولتي) چيني به‌منظور تسهيل لجستيك و جابجايي كالاهاي چيني در سطح دنيا، به شدت در حال سرمايه‌گذاري‌هاي ميليارد دلاري در بنادر مختلف و مهم دنيا هستند. آنها اين اقدام را با توجه به فرصتي كه ركود اقتصاد جهاني و پيشرو بودن چين در جهاني‌سازي تجارت برايشان پيش آورده، به خوبي در حال پيگيري و سرمايه‌گذاري هستند.
ثروت مجموعی 8 میلیاردر بزرگ جهان جمعاً به 426 میلیارد دالر میرسد، بدین معنی که ثروت میانگین هریکی ازین 8 تن به 53.25 میلیارد دالر میرسد، این برابرست با ثروت مجموعی 50 درصد از فقیرترین جمعیت جهان که ثروت میانگین هر یکی از آنها کمتر از 120 دالر میباشد.
1- آیالات متحده آمریکا: 24.32 درصد مجموع تولید ناخالص داخلی جهان
دو نهاد بین‌المللی با انتشار گزارشی کشورهای چین، آمریکا و آلمان را به ترتیب، سه قدرت صنعتی حال حاضر اقتصاد جهان معرفی کردند. براساس ارزیابی صورت‌گرفته این سه کشور موقعیت خود را تا سال 2020 نیز حفظ می‌کنند؛ با این تفاوت که احتمال جابه‌جایی جایگاه چین و آمریکا وجود دارد. جذب سرمایه‌گذاری در صنایع کارخانه‌ای، چشم‌انداز مناسب انرژی، زیرساخت‌های مناسب و خوشه‌های صنعتی پشتیبان نوآوری و همچنین برخورداری از نیروی کار ماهر از جمله مزیت‌هایی است که در قرارگیری این کشورها در زمره برترین کشورهای صنعتی، نقش داشته است.
مطابق برآوردهای WTO، رشد تجارت جهانی برای سال 2017 بین ارقام 8/ 1 تا 1/ 3 درصد پیش‌بینی شده است. این در حالی است که رشد تجارت جهان در سال گذشته میلادی 7/ 1 درصد برآورد شده بود.
به سادگی می‌توان درک کرد که رهبران شرکت‌ها به‌دلیل منفعت شخصی درمورد مسائلی مانند برنامه مهاجرتی و لغو ویزا در برابر دولت ترامپ می‌ایستند؛ زیرا این اقدام دولت دسترسی آنها به نیروی کار و مشتریان را مختل می‌کند.
سال 2016 با تغییرات شگفت‌انگیزی در سطح جهان همراه بود. سه تحول مهم سال گذشته، رای مردم بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا، انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور جدید آمریکا و مرگ فیدل کاسترو رهبر سابق کوبا، به ما گوشزد می‌کند که مساله آزادی تا چه حد اهمیت دارد و همه ما باید در جهت پرورش و حفظ آن اقدام کنیم. در واقع خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا از مدت‌ها پیش اتفاق افتاده بود. برای مردم بریتانیا، اتحادیه اروپا به یک نهاد غیردموکراتیک با مقررات بسیار زیاد تبدیل شده بود. در یک همه‌پرسی تاریخی، بریتانیایی‌ها خروج از اتحادیه اروپا را انتخاب کردند. در واقع برگزیت مظهر اصول و آرمان‌های محافظه‌کارانه است: خودمختاری، دولت محدودشده، مسوولیت‌پذیری دموکراتیک و آزادی اقتصادی. در ایالات متحده مردم در خصوص سیاست‌های لیبرال ناموفق صحبت می‌کردند. برای مدت زیادی، دستورالعمل‌های سیاستگذاری در واشنگتن در راستای منافع عده‌ای خاص تعیین می‌شد، موضوعی که آزادی اقتصادی را برای مردم عادی آمریکا زیر پا می‌گذاشت. در حالی که دست‌های پشت پرده؛ جیب‌های برخی از نخبگان سیاسی و اقتصادی را پر می‌کرد و فریاد مردم عادی آمریکا به گوش هیچ‌کس در واشنگتن نمی‌رسید، انتخابات آمریکا برگزار شد. انتخاب دونالد ترامپ به وضوح نمایانگر نارضایتی مردم از وضع موجود بود. در کوبا، در حالی که مرگ فیدل کاسترو برای بسیاری از کوبایی‌ها پایان یک دوره انزوا بوده، برای برخی دیگر ادامه دوران تاریک گذشته به حساب می‌آید، چرا که دولتی سرکوبگر قدرت را در دست دارد که خصومت آن با آزادی همچنان بسیار زیاد است. این تراژدی که دولت کمونیست کاسترو برای شش دهه چه ضربه‌ای به مردم کوبا زده است، غیرقابل توصیف است. مرگ فیدل کاسترو فرصت را برای مردم کوبا فراهم کرده است، به شرطی که مردم بتوانند از آن استفاده کنند.
بحران ماراتن‌گونه یونان حداقل درس‌هایی را به همراه داشت. آشفتگی‌های گذشته باعث شد گنجینه‌ای از اصول اقتصادی پدیدار شوند که همانند یک کتاب درسی ارزشمند هستند. آخرین بخش آن یعنی جنجال بر سر پایداری بدهی عظیم یونان درس‌هایی در مورد اقتصاد سیاسی فراهم می‌کند. اکنون اقتصاد ضعیف یونان خود در کانون عدم توافقات نیست بلکه کمیسیون اروپا، صندوق بین‌المللی پول و دیگر نهادها هستند که نمی‌توانند بر سر چشم‌انداز رشد اقتصادی یونان به توافق برسند. این نوع عدم توافق نهادی در اتحادیه اروپا تازه نیست بلکه از گذشته یکی از اجزای اصلی آن بود و باعث می‌شد روابط نه‌چندان محکم بین دولت‌ها متزلزل شود. اما همان‌گونه که تازه‌ترین تحولات یونان نشان می‌دهند نقش نهادهای اروپا طی بحران منطقه یورو تغییرات زیادی داشته است. در کمال تعجب این نهادها خود تهدیدی علیه آینده اروپا هستند. نقش نهادها همانند خود «هویت» اروپا ابهام‌آلود، غیرشفاف و دارای اهمیتی اغراق‌شده است. با وجود این نهادسازی یکی از بزرگترین نتایج اتحاد اروپا بود. از نظر اقتصاددانان، نهادها راه‌حل‌هایی برای آن دسته از مشکلات اجتماعی هستند که از حوزه قدرت بازارها و دولت خارج می‌شوند. نهادهای فراملیتی اروپا صرفاً گفتمان بدون عمل یا بوروکراسی پیچیده نیستند، آنها شخصیت‌هایی غیر از اعضای اتحادیه اروپا هستند که هویت و فرهنگ خود را دارند. واژه «بروکسل» در پایتخت‌های کشورهای عضو اتحادیه به معنای یک موجود مزاحم قدیمی بین اعضای اتحادیه مانع همکاری آنها می‌شود. حتی در زمانی که موضوعات مورد بحث منافع دو‌سویه داشته باشند اگر، به عنوان مثال، رهبران فرانسه مجبور شوند در برابر رهبران آلمان کوتاه بیایند رای‌دهندگان فرانسوی ممکن است آنقدر عصبانی شوند که عملاً هیچ تفاهمنامه‌ای امضا نشود. عقب‌نشینی و تسلیم در برابر نهادهای فراملیتی اروپا کمتر دردناک است.
با گذشت 150 سال از اختراع سلول‌های فتو ولتائیک و توربین‌های بادی، آنها هنوز هفت درصد از برق جهان را تولید می‌کنند. اما اتفاقی فوق‌العاده در حال روی دادن است. این روش‌ها در یک دهه قبل حاشیه‌ای و کم‌اهمیت بودند اما اکنون از هر منبع دیگر انرژی رشد سریع‌تری دارند و کاهش هزینه‌ها آنها را در رقابت با انرژی‌های فسیلی قرار می‌دهد. شرکت نفتی بریتیش پترولیوم(BP) برآورد می‌کند که در 20 سال آینده انرژی‌های تجدیدناپذیر نیمی از عرضه جهانی انرژی را به خود اختصاص دهند. بنابراین منطقی است که فکر کنیم جهان به عصر انرژی پاک، نامحدود و ارزان‌قیمت وارد می‌شود.
تحلیل مجله گلوبال فاینانس نشان می‌دهد بعضی از کوچکترین کشورهای جهان همچنان در صدر فهرست ثروتمندترین کشورهای جهان قرار دارند.
تحلیل مجله گلوبال فاینانس نشان می‌دهد کشورهای آفریقایی در میان فقیرترین کشورهای جهان قرار دارند.
بانک جهانی مطابق با روند هر ساله خود گزارش توسعه جهانی 2017 خود را با عنوان «حکمرانی و قانون» منتشر کرد. این گزارش‌ها که از سال 1978 به وسیله بانک بین‌المللی بازسازی و توسعه یا بانک جهانی منتشر شده است شامل تحلیل عمیق جنبه‌های مختلف توسعه اقتصادی است. گزارش‌های قبلی این بانک موضوعاتی چون کشاورزی، جوانی، عدالت، خدمات عمومی، نقش دولت، اقتصادهای گذار، نیروی کار، زیرساخت‌ها، بهداشت، محیط زیست، مدیریت ریسک و فقر را در نظر گرفته بود. گزارش‌های بانک جهانی به عنوان مهم‌ترین سهم این نهاد بین‌المللی در تفکر در مورد توسعه شناخته می‌شود. در گزارش امسال توسعه جهانی، به دنبال یافتن پاسخ‌هایی برای پرسش‌های اساسی در رابطه با حکمرانی و چالش‌های پیش‌روی کشورها در جهت توسعه پایدار و عادلانه بوده است. این بانک گزارش خود حل این چالش‌ها و حرکت به سمت توسعه عادلانه و بهبود وضعیت مردم را امری حیاتی می‌داند و برای حل این مشکلات پیشنهادهایی نیز می‌دهد. این نهاد از کشورهای در حال توسعه می‌خواهد تا رویکرد خود را در زمینه حکمرانی بازبینی کرده و به سمت مقابله با چالش‌های مرتبط با امنیت، رشد اقتصادی و عدالت گام بردارند. پل رومر، اقتصاددان ارشد بانک جهانی می‌گوید: «مقامات دولت‌ها در خلأ کار نمی‌کنند. تصمیمات آنها منعکس‌کننده قدرت چانه‌زنی شهروندانی است که به یکدیگر نیرنگ می‌زنند تا منافع رقابتی خود را به پیش ببرند.»
هفته‌ای نمی‌گذرد، مگر آنکه صحبت‌ها، توئیت‌ها، دستورها و حتی رفتارهایش تیتر یک رسانه‌ها می‌شود. فعالان سیاسی و اجتماعی و حتی مقامات رسمی آمریکا، با بسیاری از تصمیم‌هایش مخالفت می‌کنند و همزمان این زمزمه نیز در دهان‌ها می‌چرخد که او یک «بیزینس‌من» است و روش معامله را خوب می‌داند. این زمزمه، البته خوش‌بینانه و ضمناً متکی به این منطق است که او استراتژی پیش‌بینی‌ناپذیری را دنبال می‌کند؛ منطقی که شاهد آن، صحبت‌های ترامپ در ستایش پیش‌بینی‌ناپذیری است. او آوریل سال گذشته در این باره گفت: «به عنوان یک ملت، ما باید بیشتر پیش‌بینی‌ناپذیر باشیم. ما کاملاً قابل پیش‌بینی هستیم. همه چیز را به آنها می‌گوییم. نیروی نظامی می‌فرستیم، می‌گوییم. چیز دیگری می‌فرستیم، کنفرانس خبری داریم. باید غیرقابل پیش‌بینی باشیم و از همین الان باید پیش‌بینی‌ناپذیر باشیم. اگر من رئیس‌جمهور شوم، داعش خواهد رفت. آنها بسیار سریع خواهند رفت. آنها بسیار بسیار سریع خواهند رفت.» این گمانه‌زنی و شاهدیابی، البته پربیراه هم نیست. بسیاری از تحلیلگران در روزهای اخیر به این موضوع پرداخته‌اند که دونالد ترامپ، هوشمندانه و از روی آگاهی، تصمیم‌هایی می‌گیرد تا پیش‌بینی‌ناپذیر جلوه کند و به مدد آن، در سیاست خارجی موفق شود. این گمانه وقتی تقویت می‌شود که بسیاری رفتار او را در سیاست خارجی مبتنی بر تئوری‌های دوران جنگ سرد می‌دانند و می‌گویند ترامپ در حال اجرای استراتژی «مرد دیوانه» است؛ استراتژی‌ای که سنگ بنای آن، پیش‌بینی‌ناپذیری و پذیرش انجام هر اقدامی از سوی کشور است تا رقیب سیاسی باور کند که هر گزینه دور از ذهنی، اکنون روی میز قرار دارد.