براساس تازه‌ترین آمار ارائه شده از سوی شرکت فیسبوک، تعداد کاربران فعال روزانه این شبکه اجتماعی تا پایان ربع چهارم سال مالی 2017، یعنی 31 دسامبر 2017 به بیش از 1 میلیارد و 401 میلیون تن رسیده است که طی یک ربع 33 میلیون تن و طی یک‌سال بیش از 174 میلیون تن به کاربران فعال روزانه این شرکت افزوده شده است.کاربران فعال ماهانه این شرکت نیز تا پایان 2017 میلادی به 2 میلیارد و 129 میلیون تن رسیده است که طی یک ربع بیش از 59 میلیون تن و طی یک سال بیش از 269 میلیون تن به کاربران فعال ماهانه این شرکت افزود شده است.
رهبران دولت های جهان سالانه چند حقوق می‌گیرند، درین انفوگرافیک ببینید.
امروزه اینترنت باند پهن بصورت گسترده تری در دسترس می باشد و هزینه های اتصال به آن نیز در حال کاهش است؛ به علاوه دستگاه های بیشتری ایجاد شده اند که قابلیت Wi-Fi دارند و عموما شامل حسگر ها نیز هستند. همچنین هزینه های تکنولوژی در حال کاهش بوده و نفوذ گوشی های هوشمند نیز به سرعت در حال افزایش است، همه ی این عوامل اینترنت اشیاء را بوجود آورده اند. شبکه ی اینترنت اشیاء به شبکه ای از اشیاء فیزیکی، وسایل نقلیه، ساختمان ها و سایر دستگاه های هوشمندی گفته می شود که از طریق نرم افزازها، راه اندازها و وسایل الکترونیکی با اتصال به شبکه قادر به جمع آوری و انتقال داده می باشند. همانطور که در اینفوگرافیک زیر نشان داده شده، اینترنت اشیاء از افراد و فرایندها، تکنولوژی های ارتباطی و حسگرها تشکیل شده است. صنایعی همچون صنعت ارتباطات، عمده فروشی، منابع طبیعی، تسهیلات عمومی و مصرف کننده در حال استفاده از فناوری اینترنت اشیاء هستند و با پیشرفت این فناوری در سال های آینده، شاهد افزایش سهم بازار کسب و کار آن خواهیم بود.
بر اساس پیش بینی های انجام شده، تعداد کاربران اینترنت روز به روز در حال افزایش بوده، و جالب است بدانید که این تعداد در سال ۲۰۲۰ به ۵ میلیارد خواهد رسید. همچنین با توجه به گسترش تعداد مشترکین پهن باند تلفن همراه، تلفن های همراه اصلی ترین ابزار برای اتصال به اینترنت در سال ۲۰۲۰ خواهند بود. پیش بینی های دیگر نیز بیانگر آن است که بیشتر سرویس های اینترنت تا سال ۲۰۲۰ بر بستر ابر قرار خواهند گرفت و بیشتر زیرساخت های مهم مانند شبکه های الکتریکی بصورت آنلاین خواهند بود. بعلاوه نکته حائز اهمیت این است که تا سال ۲۰۲۰ اینترنت دیگر تنها شبکه ای از کامپیوتر ها نیست، بلکه شبکه ای از اشیاء است که در آن دستگاه ها و وسائل مختلف با یکدیگر از طریق اینترنت ارتباط برقرار خواهند کرد و برای بهبود کیفیت زندگی انسانها به خدمت گرفته می شوند.
اگر برایتان سوال است که بر چه اساسی کار هایتان را انجام می دهید، جواب در اینست که در واقع از کدام سمت مغزتان بیشتر استفاده می کنید. نظریه های معروفی بیانگر این مطلب هستند که افرادی که از نیم کره راست مغزشان بیشتر استفاده می کنند، مهارت ها و ترجیحات متفاوتی با کسانی که از نیمکره ی چپ مغزشان بیشتر استفاده می کنند دارند. دوست دارید بدانید این تفاوت ها در شما چگونه ظاهر می شوند؟
این بانک‌ها که مجموع دارایی‌های هریک بیشتر از 1 تریلیون (1 هزار میلیارد) دالر می‌شود، از جمله بزرگترین بانک‌های جهان می‌باشند. مجموع دارایی این ده بانک برتر حدود 25 تریلیون دالر می‌شود که برابرست با 33 درصد مجموع تولید ناخالص داخلی جهان. (تولید ناخالص داخلی جهان در سال 2017 میلادی حدود 77.99 تریلیون دالر بود.)
براساس جدول رده بندی موسسه «هنلی» منتشر کرده است، پاسپورت آلمان با اجازه سفر بدون ویزا به ۱۷۷ کشور جهان برای پنجمین سال پیاپی در رتبه اول قرار دارد.
با پذیرفتن استعفای اجباری، چهار دهه حکمرانی رابرت موگابه بر سرزمین زیمبابوه به پایان رسید. استعفایی که با حرف‌و‌حدیث‌های فراوانی صورت گرفت. پس از اینکه بیش از چهار روز از تسلط نظامیان ارتش بر زیمبابوه گذشته بود، فشارها برای کناره‌گیری رابرت موگابه، رئیس‌جمهور این کشور از قدرت، افزایش یافت به طوری که نمایندگان منطقه‌ای حزب زانو پی‌اف، حزب حاکم، خواستار استعفای موگابه شده بودند، اما این پیرمرد 93ساله در ابتدا با خودداری از استعفا قول داده بود ریاست نشست ماه آینده زانو پی‌اف را بر عهده بگیرد. اما پس از کش‌وقوس‌های فراوان به نظر میرسد موگابه دیگر جایی در راس حکومت این کشور جنوب آفریقا ندارد و زیمبابوه باید برای نخستین بار در تاریخ خود فردی دیگر را به عنوان رئیس‌جمهور خود ببیند. اما داستان عاشقانه موگابه و زیمبابوه چگونه به این مرحله کشیده شد؟ در سال 2017، مشاهده صف‌های طولانی مردم در خارج از بانک‌ها تصویری رایج در زیمبابوه به حساب می‌آمد. تصویری که در آن مردمی که به امید برداشت پول نقد در این صف‌ها ایستاده بودند، نشان‌دهنده آخرین وضعیت اقتصادی دولت رابرت موگابه بود. در نوامبر سال گذشته، بانک مرکزی زیمبابوه شروع به چاپ پول‌های جدیدی کرد که به شکل اوراق قرضه بود؛ در واقع این اوراق هم‌ارزش با دلار آمریکا بود. علت اصلی این اقدام تورم وحشتناکی بود که در اقتصاد زیمبابوه خودنمایی می‌کرد. تورمی که تنها یکی از فجایع اقتصادی ساخت موگابه بود.
بانک جهانی بر اساس سنتی چندین‌ساله، با انتشار گزارش توسعه مالی جهانی که چهارمین سری از این نوع محسوب می‌شود، به بررسی وضعیت بانکداری و تحولات پیرامون آن طی دو دهه اخیر پرداخته است. آن‌گونه که در پیش‌گفتار این گزارش آمده، هدف اصلی گزارش کمک به پیشبرد بحث‌های جاری در زمینه نقش موثر نظام بانکداری بین‌المللی در توسعه‌یافتگی و رونق همه‌جانبه کشورهای مختلف به‌خصوص کشورهای در حال توسعه است. نیازی به گفتن نیست که انتشار این گزارش نیز در راستای تلاش‌های چنددهه‌ای بانک جهانی در زمینه کمک به کشورهای در حال توسعه به منظور برخورداری از مزایای بانکداری بین‌المللی و کمینه ساختن ریسک‌های مرتبط با عدم ثبات مالی بوده است.
17 سال پس از آنکه ولادیمیر پوتین برای نخستین‌بار رئیس‌جمهور شد، نفوذ او بر روسیه بیشتر از هر زمان شده است. غرب، که همچنان روسیه را در دوران پس از شوروی سابق می‌بیند، گاهی او را در رده قدرتمندترین رهبران این کشور از زمان استالین قرار می‌دهد. مردم روسیه هرچه بیشتر به دوران پیش در تاریخ می‌نگرند هم اصلاح‌طلبان آزادیخواه و هم سنت‌گرایان محافظه‌کار در مسکو از پوتین به عنوان تزار قرن 21 نام می‌برند. آقای پوتین این لقب را با خارج کردن کشورش از آنچه مردم روسیه هرج‌ومرج دهه 90 میلادی می‌دانستند و نیز با جایگاه بخشیدن دوباره به کشورش در جهان به دست آورد. اما با نزدیک شدن جشن صدسالگی انقلاب اکتبر، این اندیشه ناراحت‌کننده بروز یافته که آقای پوتین نقطه‌ضعف‌های تزارها را نیز دارد. اگرچه آقای پوتین درباره انقلاب‌های «رنگی» که در سراسر اتحاد جماهیر شوروی سابق رخ داد نگران است، اما تهدید بزرگ‌تر نسبت به خیزش عمومی نیست، بلکه مربوط به احیای بولشویسم است و این‌گونه است که از بهار 2018 زمانی که آقای پوتین آخرین دوره شش‌ساله خود را در قدرت شروع می‌کند، پس از انتخاباتی که کاملاً مطمئن است در آن پیروز می‌شود، گمانه‌زنی درباره جانشینی او آغاز می‌شود. و این نگرانی نیز افزایش می‌یابد که مانند سایر حاکمان روسیه، پس از تزار ولادیمیر آشوب و تحول ایجاد می‌شود.
تا اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی، کشورهای کره‌جنوبی، تایوان، سنگاپور و هنگ‌کنگ که آنها را با نام «ببرهای آسیایی» (Asian Tigers) می‌شناسیم، به عنوان بخشی از جهان سوم در نظر گرفته می‌شدند. تا آنجا که جمعی از اقتصاددانان، اصطلاح «عقبگرد اقتصادی» را به این کشورها نسبت می‌دادند. اگرچه از زمان بحران مالی آسیا در سال ۱۹۹۷، در بحث‌های آکادمیک آنچنان از عبارت معجزه آسیایی (Asian Miracle) استفاده نمی‌شود، اما با این حال، ببرهای آسیایی همچنان پرقدرت ظاهر شده‌اند و مثال‌هایی ناب از دولت‌هایی به شمار می‌روند که توانسته‌اند به خوبی و با موفقیت، توسعه یابند. توسعه‌ای که ۵۰ سال پیش، هیچ‌کسی تصورش را هم نمی‌کرد، اما از طریق توسعه صادرات و تبدیل شدن به کشورهای صادرات‌محور ممکن شد. اما آیا درس‌هایی برای ما از این رشد اقتصادی سریع ببرهای آسیایی در دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰ وجود دارد و می‌توان از تجربه این کشورها به منظور توسعه در دوران معاصر بهره برد؟
بعد از اینکه ببرهای آسیایی، یعنی کشورهای هنگ‌کنگ، سنگاپور، کره‌جنوبی و تایوان در نتیجه حرکت به سمت اقتصاد صادرات‌محور به موفقیت دست یافتند، «صنعتی شدن صادرات‌محور» از سوی بسیاری از دیگر کشورهای جهان در حال توسعه، مورد استقبال قرار گرفت. در مورد ببرهای آسیایی، تولید و صادرات کالاهای کارخانه‌ای، پایه و اساس موفقیت را به وجود آورد. اما نکته حائز اهمیت این است که برای اینکه امروزه این استراتژی، موفقیت را به همراه داشته باشد، کشورها باید به سمت تولید تعدادی از محصولات و خدمات به‌خصوص که با توجه به سرمایه و نیروی کار خود در آنها مزیت دارند گام بر‌دارند که از این طریق بتوانند در بازارهای جهانی حرفی برای گفتن داشته باشند. دلیل اصلی اینکه کشورهای در حال توسعه به سمت استراتژی صنعتی شدن صادرات‌محور روی آورده و می‌آورند این است که دولت‌های این کشورها، برای حمایت از این صنایع، منابع مالی هنگفتی را اختصاص می‌دهند. شاید به این خاطر که سیاستگذاران کشورهای در حال توسعه به این نتیجه رسیده‌اند که در جهان امروز، تنها راه گذر از مسیر توسعه و تبدیل شدن به کشوری پرقدرت از منظر اقتصادی، توسعه صادرات و رسیدن به سهمی قابل قبول در بازارهای جهانی است. مادامی که برای تولیدات کشورهای صادرات‌محور بازار وجود داشته باشد، این کشورها به بقای خود ادامه خواهند داد.
در حال حاضر دنیا با بحران صادرات دست به گریبان است. رکود در مصرف جهانی و افت قیمت مواد خام دو عاملی هستند که به افزایش بی‌ثباتی و ناامنی در کشورهای وابسته به صادرات انجامیده‌اند.
بشر تاریخی پر از جنگ و کشمکش دارد، همواره کسی یا گروهی سودای پادشاهی یا تشکیل حکومت داشته‌اند؛ جنگ و خونریزی هم معمولاً تنها راه رسیدن به این رویا بوده است. بنابراین ملت‌ها با هم درگیر می‌شدند، می‌جنگیدند، می‌کشتند و کشته می‌شدند و همه اینها در واقع با یک هدف اتفاق می‌افتاد؛ گسترش سلطه و افزایش قدرت. اکنون پس از گذشت این دوره از تاریخ و با پایان یافتن جنگ اول و دوم جهانی، اکثر انسانها به این درک رسیده‌اند که دیگر از طریق جنگ نمی‌توان فاتح دنیا و ابرقدرت شد، تنها چیزی که نیاز است رسیدگی به وضعیت اقتصاد است! این کشف جدید منجر به خاتمه کشت و کشتار وسیع و جنگ‌های سنتی و روی آوردن به جنگ‌های مدرن و سلطه‌جویی اقتصادی شد. بدون شک امروزه کشورهایی که توان اقتصادی بالایی دارند، ابرقدرت‌های دنیای مدرن محسوب می‌شوند. با مقایسه جداول 1 و 2 در اینفوگرافیک پرونده درمی‌یابیم که رابطه نزدیکی میان توان اقتصادی و میزان صادرات کشورها وجود دارد. به عبارت دیگر، فهرست بزرگترین اقتصادها در جهان (تقریباً) با فهرست بزرگترین صادرکنندگان جهان یکسان است.
کسب‌وکارهای خوب از روندهای روز عقب نمی‌مانند، کسب‌وکارهای عالی روندهای بعدی را پیش‌بینی می‌کنند. مجله فورچن به سنتی هرساله دست به پیش‌بینی‌های کوتاه در مورد مهم‌ترین موضوعات جهان تجارت زده است.