دونالد ترامپ برای ماندن در جایگاه ریاست جمهوری همه کار می‌کند. او به هر شکل ممکن سعی در عمل به وعده‌های خود دارد؛ وعده‌هایی که جهانی را به هم ریخته است. دونالد ترامپ در جریان مبارزات انتخاباتی صادرکنندگان خارجی به خصوص چین را به دنبال کردن رابطه تجاری غیرمنصفانه با ایالات متحده متهم کرده و آن را باعث رکود صنایع و از میان رفتن فرصت‌های شغلی در این کشور دانسته بود. ترامپ گفته بود که در صورت انتخاب شدن به ریاست جمهوری، اقداماتی را در جهت حمایت از صنایع داخلی در برابر واردات بی‌رویه به اجرا بگذارد و به این وسیله به افزایش اشتغال در آمریکا کمک کند. حال زمان عمل به وعده‌ها رسیده است.
سرجان هیکس اقتصاددان بریتانیایی زمانی نوشت: بهترین مزیت انحصار، داشتن زندگی آرام است. برای دارندگان انحصار که رقبا را بیخ گوش خود نمی‌بینند کسب سود کاری بسیار آسان است. می‌توان درستی این موضوع را از 46 میلیون خانوار آمریکا پرسید که تحت پوشش یک عرضه‌کننده پهنای باند پرسرعت هستند و برای خدمات کم‌کیفیت آن هزینه گزافی می‌پردازند. در نتیجه، مقابله با تراست یکی از مهم‌ترین عواملی است که عوام‌گرایان خشمگین را با دانشگاهیان آگاه متحد می‌سازد. بنابراین زمانی که دموکرات‌های سنا در 24 جولای از برنامه جدید خود برای رقابتی ساختن مجدد فضا در آمریکا پرده برداشتند این طرح مورد استقبال همگان قرار گرفت هرچند در جزئیات آن اختلاف نظراتی دیده می‌شود. سناتور الیزابت از ماساچوست می‌گوید «این اقتصاد آسیب دیده است.» اوضاع آنقدر هم بد نیست، اما در مقایسه با دو دهه قبل، بیشتر از سه‌چهارم صنایع تمرکز بیشتری پیدا کرده‌اند و جابه‌جایی و جایگزینی بنگاه‌ها در اقتصاد کمتر به چشم می‌خورد.
اگر یک واقعیت وجود داشته باشد که اکثر اقتصاددانان با آن موافق باشند، این است که تجارت میان کشورها می‌تواند دنیا را به جای بهتری تبدیل کند. با این حال ایالات متحده و چین کمر همت بسته‌اند تا خلاف این واقعیت عمل کنند. اقدامات اخیر دونالد ترامپ در قبال روابط تجاری آمریکا و چین باعث نگرانی در مورد وقوع جنگ تجاری بین دو کشوری شده که در مجموع، بخش قابل توجهی از اقتصاد جهانی را در اختیار دارند. در حالی که اقتصاد جهانی هنوز گرفتار از‌رشد‌ماندگی ناشی از بحران مالی یک دهه پیش است، هرگاه محدودیت‌های تجاری این دو کشور باعث کاهش رشد اقتصادی آنها به خصوص رشد اقتصادی چین شود، ممکن است احیای اقتصاد جهان با دشواری بیشتری مواجه شود. همچنین این احتمال هم وجود دارد که سیاست ترامپ در محدود کردن واردات تنها به روابط تجاری با چین منحصر نشود بلکه به تدریج به تجارت با سایر کشورهای تسری یابد. برخی ناظران گفته‌اند که علت خودداری رئیس‌جمهور آمریکا از وضع محدودیت تجاری علیه کشورهای دیگر در حال حاضر ممکن است حفظ حمایت آنها در سیاست محدودیت واردات از چین باشد. یاکوب فرانکل رئیس موسسه مالی و بانکی چیس مورگان اینترنشنال افزایش تعرفه‌های تجاری توسط آمریکا و چین را امروز بزرگترین خطر برای اقتصاد جهان دانست. او افزود: «این هنوز یک جنگ تجاری نیست، بلکه نوعی درگیری است و البته درگیری‌ها وجود داشته‌اند. من فکر می‌کنم که باید فاجعه سال ۱۹۳۱ را به خاطر بیاوریم. همیشه نیت‌های خوبی برای حفاظت از مشاغل آمریکا وجود داشته که نتیجه آن گاهی به رکود بزرگ منجر شده است، به همین دلیل باید از این هزینه‌ها دوری کنیم. در ادامه به تحلیل دو اقتصاددان برجسته آمریکایی در خصوص نزاع تجاری آمریکا و چین که در وب‌سایت Project Syndicate انتشار یافته است، می‌پردازیم.
وقتی ریگان در سال ۱۹۸۱ به ریاست جمهوری امریکا رسید، برای نشان دادن وخامت اوضاع مالی دولت با خودش یک بسته‌ی یک میلیون دلاری در برابر دوربین تلویزیونی آورد و اعلام داشت که میزان بدهی‌های دولت ستونی به ارتفاع ۷۰ کیلومتر از این بسته‌هاست. در پایان دو دوره‌ی چهارساله‌ی ریاست‌جمهوری او ارتفاع بسته‌ها به ۲۰۰ کیلومتر رسید یعنی بدهی دولت از ۱۰۰۰ میلیارد دلار به ۳۰۰۰ میلیارد دلار افزایش یافت.۱ اما امروز ارتفاع بسته‌ها بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر (بالغ بر ۱۵هزار میلیارد دلار) است و آمریکا را بدهکارترین کشور جهان کرده است. ۲
کدام رئیس جمهوری آیالات متحده در طول حکومتش بیشترین مقدار بدهی را بر سقف بدهکاری این کشور افزود؟
چهار بانک بزرگ آمریکا، در حقیقت از یکجا شدن 37 بانک خورد و بزرگ به‌وجود آمده اند.
با وجود گذشت یک سال از رسوایی ها و چالش های اوبر، این شرکت هنوز هم با ارزش ترین استارت آپ ایالات متحده است.
ارزش مجموعی اقتصاد آیالات متحده آمریکا بالغ بر 18 تریلیون دالر است که حدود 7 تریلیون دالر بیشتر از اقتصاد یا تولید ناخالص داخلی چین.
براساس آخرین اطلاعات اداره آمار کار در ایالات متحده، 25 شغل پر درآمدرا که فقط نیاز به مدرک کارشناسی و نه بیشتر دارند منتشر کرده است.
این یادداشت خلاصه‌ای از مقاله مهم، خواندنی و جذاب «مقدمه‌ای بر سیاست پولی در آمریکا» است که به سیاست پولی و نحوه اثرگذاری آن بر اقتصاد آمریکا و اقتصاد جهان، ساختار بانک مرکزی آمریکا (فدرال‌رزرو)، اهداف سیاست پولی و ابزارهای آن در آمریکا می‌پردازد. در سطح کلان عملکرد اقتصاد یک کشور در سه متغیر تورم، تولید و اشتغال (بیکاری) متبلور شده و یادداشت پیش رو از این جهت حائز اهمیت فراوان است که سیاست پولی بر هر سه این متغیرها اثرگذار است. علاوه بر آن به دلیل بزرگ بودن اقتصاد آمریکا، که حدود 22درصد از کل تولیدات جهان را شامل می‌شود، سیاست پولی آمریکا هم بر تصمیمات آحاد اقتصادی در درون این کشور و هم تصمیم‌گیری عاملان اقتصادی در بیرون از این کشور موثر است.
این روزها اخبار توفان ایرما، در صدر اخبار رسانه‌ها قرار گرفته است. این توفان در حال حاضر در حال گذر از ایالت فلوریدا است.
رییس جمهورآمریکا، دونالد ترامپ، در طول کمپین‌های انتخاباتی خود و ماه‌های اولیه ورودش به کاخ سفید از تعدادی از اهداف مشخص اقتصادی مثل تقویت رشد سالانه تولید ناخالص ملی به ۳ درصد، سخن گفت و قول داد اشتغال تولیدی را توسعه بخشد و کارگران کنار گذاشته شده را دوباره به کارگیرد. او تا به حال چطور پیش رفته است؟
بانک مرکزی آمریکا یا "Federal Reserve" با 40 میلیارد و 455 میلیون دلار سرمایه (Capital)، دارای 4 هزار و 453 میلیارد و 881 میلیون دلار دارایی (Asset) است که 2000 میلیارد دلار آن مربوط به بدهی دولت آمریکا به این بانک است!!!
وضعیت کنونی کره‌شمالی هم گیج‌کننده و هم هشداردهنده است. رژیم این کشور نوعی سلطنت موروثی مارکسیستی قلمداد می‌شود. کره جوان‌ترین و همچنین مسن‌ترین رهبر ارشد جهان را دارد. دیکتاتور حاکم کنونی کیم جونگ‌اون در دهه 30 زندگی به سر می‌برد و پدربزرگش کیم ایلسونگ که در سال 1994 درگذشت رئیس‌جمهور دائمی کشور است. در 15 آوریل کیم جونگ‌اون تولد پدربزرگش را جشن گرفت. او دستور داد هواپیماهای جنگی به آرایشی پرواز کنند که عدد 105 (سن کیم ایلسونگ) را به نمایش گذارند. او همچنین فرمان داد رژه با‌شکوهی با حضور سربازان و موشک‌های سوارشده بر کامیون ترتیب داده شود. گروهی از خوانندگان مرد آواز «صلح با سلاح‌هایمان تضمین می‌شود» سر دادند. این در حالی است که رژیم کره دشمنانش را با سلاح هسته‌ای تهدید می‌کند و در حال ساخت موشکی قاره‌پیماست که بتواند ایالات متحده را هدف گیرد. 
دو راننده با اتومبیل‌هایشان با سرعت در یک جاده به سمت یکدیگر در حال حرکتند، در این میان بازنده فردی است که زودتر فرمان خود را چرخانده و از جاده منحرف شود. در این نوع تقابل سه حالت وجود دارد، نخست اینکه یک نفر می‌ترسد و منحرف می‌شود، و شخص دیگر برنده است، حالت دوم این است که هر دو از جاده منحرف شوند، در چنین حالتی هیچ‌کس برنده نیست اما هر دو سالم می‌مانند. در حالت سوم نیز هر دو راننده بی‌محابا به سمت هم می‌رانند در این صورت تصادف قطعی است و هر دو نفر ماشین و احتمالاً جان خود را از دست می‌دهند. در یک بازی اینچنینی که به «بازی ترسوها» (Chicken Game) معروف است، احتمال برد یکی از طرفین کم است و به احتمال زیاد یا دو طرف با هم تصادف می‌کنند یا مساوی می‌شوند. برتراند راسل در یک مثال معروف بازی ترسوها را با بحران‌سازی هسته‌ای مقایسه می‌کند: «وقتی این بازی در دامنه‌ای وسیع‌تر توسط سیاستمداران انجام شود، دیگر تنها جان سیاستمداران در خطر نیست بلکه جان صدها میلیون مردمی که در بازی شرکت نکرده‌اند نیز به خطر می‌افتد، سیاستمدار برنده به عنوان فردی دانا و شجاع مورد ستایش قرار می‌گیرد و فقط سیاستمدار مقابل اوست که باید سرزنش شود. این به وضوح امری احمقانه است! هر دو سیاستمدار باید برای انجام این بازی خطرناک سرزنش شوند. ممکن است این بازی چندین بار بدون هیچ خسارتی انجام شود، اما دیر یا زود حس می‌شود که از بین رفتن اعتبار سیاستمداران حتی از بمباران اتمی هم خطرناک‌تر است. سرانجام لحظه‌ای فرا می‌رسد که هیچ‌یک از دو طرف حاضر به مسخره شدن و ترسو خطاب شدن از سوی طرف مقابل نیست؛ و وقتی این زمان فرا برسد با برخورد دو طرف با یکدیگر، جنگ و نابودی دنیا را فرا خواهد گرفت.» به نظر می‌رسد در حال حاضر آمریکا و کره‌شمالی در حال انجام چنین بازی‌ای هستند. تقابلی که در واقع پس از رزمایش مشترک ارتش آمریکا و کره‌جنوبی و اعزام ناوگروه رزمی آمریکا به شبه‌جزیره کره، تهدید رسانه‌های کره‌شمالی و پاسخ ترامپ به اوج خود رسید. کره‌شمالی با صدور بیانیه‌ای آمریکا را تهدید کرده که در صورت تجاوز به خاک این کشور، پاسخ دندان‌شکنی به آن خواهد داد، از سوی دیگر رژه چند ده هزارنفری مردمی در برابر رهبر مادام‌العمر کره‌شمالی در جشن تولد 105سالگی بنیانگذار این کشور و رونمایی از توان موشکی پیونگ‌یانگ، همگی نشان از تلاش مقامات کره‌شمالی برای قدرتمند نشان دادن خود و ترساندن حریف دارد. نمونه آخر این تلاش، پرتاب موشک چند ساعت قبل از سفر برنامه‌ریزی‌شده مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا به سئول بود. هرچند آزمایش موشکی کره‌شمالی در سواحل شرقی این کشور با شکست مواجه شد ولی کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی، همچنان بر تهدید آمریکا و همسایگان خود تاکید دارد. با توجه به رفتار غیرقابل پیش‌بینی کیم و ترامپ، باید دید احتمال وقوع جنگ نظامی میان این دو کشور تا چه حد جدی است.