در تازه ترین گزارش اداره بازرس ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان "سیگار" آمده است که بعد از سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱ میلادی امریکا به توسعه اقتصادی پایدار در این کشور اهمیت نداد.جان ساپکو، سربازرس سیگار، گفته که سیاستمداران امریکایی بعد از سقوط طالبان درک درستی از توسعه و مشکلات در افغانستان نداشتند.
دلیل این کار را سیگار ساده انگاشتن توسعه اقتصادی و خودکفایی افغانستان بعد از جنگ، توسط جامعه بین المللی و امریکا دانسته‌است.
آقای ساپکو معتقد است که امریکا نتوانست فعالیت‌های اقتصادی خود را در این زمینه هماهنگ و مدیریت کند.
این گزارش به ناکامی امریکا و متحدانش در جلب سرمایه گذاری‌های بزرگ در بخش خصوصی افغانستان اشاره کرده و آقای ساپکو نیز گفته که در ۱۷ سال گذشته امریکا و متحدانش قادر به جلب سرمایه‌گذاری در بخش خصوصی برای افغانستان نبودند.
اگر یک واقعیت وجود داشته باشد که اکثر اقتصاددانان با آن موافق باشند، این است که تجارت میان کشورها می‌تواند دنیا را به جای بهتری تبدیل کند. با این حال ایالات متحده و چین کمر همت بسته‌اند تا خلاف این واقعیت عمل کنند. اقدامات اخیر دونالد ترامپ در قبال روابط تجاری آمریکا و چین باعث نگرانی در مورد وقوع جنگ تجاری بین دو کشوری شده که در مجموع، بخش قابل توجهی از اقتصاد جهانی را در اختیار دارند. در حالی که اقتصاد جهانی هنوز گرفتار از‌رشد‌ماندگی ناشی از بحران مالی یک دهه پیش است، هرگاه محدودیت‌های تجاری این دو کشور باعث کاهش رشد اقتصادی آنها به خصوص رشد اقتصادی چین شود، ممکن است احیای اقتصاد جهان با دشواری بیشتری مواجه شود. همچنین این احتمال هم وجود دارد که سیاست ترامپ در محدود کردن واردات تنها به روابط تجاری با چین منحصر نشود بلکه به تدریج به تجارت با سایر کشورهای تسری یابد. برخی ناظران گفته‌اند که علت خودداری رئیس‌جمهور آمریکا از وضع محدودیت تجاری علیه کشورهای دیگر در حال حاضر ممکن است حفظ حمایت آنها در سیاست محدودیت واردات از چین باشد. یاکوب فرانکل رئیس موسسه مالی و بانکی چیس مورگان اینترنشنال افزایش تعرفه‌های تجاری توسط آمریکا و چین را امروز بزرگترین خطر برای اقتصاد جهان دانست. او افزود: «این هنوز یک جنگ تجاری نیست، بلکه نوعی درگیری است و البته درگیری‌ها وجود داشته‌اند. من فکر می‌کنم که باید فاجعه سال ۱۹۳۱ را به خاطر بیاوریم. همیشه نیت‌های خوبی برای حفاظت از مشاغل آمریکا وجود داشته که نتیجه آن گاهی به رکود بزرگ منجر شده است، به همین دلیل باید از این هزینه‌ها دوری کنیم. در ادامه به تحلیل دو اقتصاددان برجسته آمریکایی در خصوص نزاع تجاری آمریکا و چین که در وب‌سایت Project Syndicate انتشار یافته است، می‌پردازیم.
وقتی ریگان در سال ۱۹۸۱ به ریاست جمهوری امریکا رسید، برای نشان دادن وخامت اوضاع مالی دولت با خودش یک بسته‌ی یک میلیون دلاری در برابر دوربین تلویزیونی آورد و اعلام داشت که میزان بدهی‌های دولت ستونی به ارتفاع ۷۰ کیلومتر از این بسته‌هاست. در پایان دو دوره‌ی چهارساله‌ی ریاست‌جمهوری او ارتفاع بسته‌ها به ۲۰۰ کیلومتر رسید یعنی بدهی دولت از ۱۰۰۰ میلیارد دلار به ۳۰۰۰ میلیارد دلار افزایش یافت.۱ اما امروز ارتفاع بسته‌ها بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر (بالغ بر ۱۵هزار میلیارد دلار) است و آمریکا را بدهکارترین کشور جهان کرده است. ۲
آیالات متحده آمریکا سالانه صدها میلیارد دالر را به مقاصد محو جنگ، کمک‌های بشردوستانه، آموزش و پرورش، بهداشت، حکومتداری محلی خوب و سایر موارد به کشورهای جهان کمک می‌کند و هر دالری را که آمریکا به کشورهای جهان کمک می‌کند، را اداره انکشاف بین المللی آیالات متحده (USAID) یادداشت می‌کند.
کدام رئیس جمهوری آیالات متحده در طول حکومتش بیشترین مقدار بدهی را بر سقف بدهکاری این کشور افزود؟
چهار بانک بزرگ آمریکا، در حقیقت از یکجا شدن 37 بانک خورد و بزرگ به‌وجود آمده اند.
ارزش مجموعی اقتصاد آیالات متحده آمریکا بالغ بر 18 تریلیون دالر است که حدود 7 تریلیون دالر بیشتر از اقتصاد یا تولید ناخالص داخلی چین.
براساس آخرین اطلاعات اداره آمار کار در ایالات متحده، 25 شغل پر درآمدرا که فقط نیاز به مدرک کارشناسی و نه بیشتر دارند منتشر کرده است.
آیا میدانید، میزان بدهی (قرضه‌های) آیالات متحده به مرز 20 تریلیون (20 هزار میلیارد) دالر رسیده است و بیشترین مقدار آن‌را نیز به کشورها و نهادهای خارجی بدهکار است.
این یادداشت خلاصه‌ای از مقاله مهم، خواندنی و جذاب «مقدمه‌ای بر سیاست پولی در آمریکا» است که به سیاست پولی و نحوه اثرگذاری آن بر اقتصاد آمریکا و اقتصاد جهان، ساختار بانک مرکزی آمریکا (فدرال‌رزرو)، اهداف سیاست پولی و ابزارهای آن در آمریکا می‌پردازد. در سطح کلان عملکرد اقتصاد یک کشور در سه متغیر تورم، تولید و اشتغال (بیکاری) متبلور شده و یادداشت پیش رو از این جهت حائز اهمیت فراوان است که سیاست پولی بر هر سه این متغیرها اثرگذار است. علاوه بر آن به دلیل بزرگ بودن اقتصاد آمریکا، که حدود 22درصد از کل تولیدات جهان را شامل می‌شود، سیاست پولی آمریکا هم بر تصمیمات آحاد اقتصادی در درون این کشور و هم تصمیم‌گیری عاملان اقتصادی در بیرون از این کشور موثر است.
این روزها اخبار توفان ایرما، در صدر اخبار رسانه‌ها قرار گرفته است. این توفان در حال حاضر در حال گذر از ایالت فلوریدا است.
رییس جمهورآمریکا، دونالد ترامپ، در طول کمپین‌های انتخاباتی خود و ماه‌های اولیه ورودش به کاخ سفید از تعدادی از اهداف مشخص اقتصادی مثل تقویت رشد سالانه تولید ناخالص ملی به ۳ درصد، سخن گفت و قول داد اشتغال تولیدی را توسعه بخشد و کارگران کنار گذاشته شده را دوباره به کارگیرد. او تا به حال چطور پیش رفته است؟
بانک مرکزی آمریکا یا "Federal Reserve" با 40 میلیارد و 455 میلیون دلار سرمایه (Capital)، دارای 4 هزار و 453 میلیارد و 881 میلیون دلار دارایی (Asset) است که 2000 میلیارد دلار آن مربوط به بدهی دولت آمریکا به این بانک است!!!
درست همزمان با افزایش تولید ناخالص داخلی چین و رسیدن آن به سطح تولید ناخالص داخلی آمریکا، سطوح نابرابری در این کشور رو به افزایش بوده است. این اظهار نظر بر اساس یافته‌های پژوهش اخیر پنج محقق از جمله توماس پیکتی اقتصاددان فرانسوی صورت می‌گیرد. پیکتی به خاطر کار در زمینه ثروت و نابرابری شهرت دارد. پژوهش این نویسندگان مراحل تحول نابرابری را در کشورهای چین، آمریکا و فرانسه در طول چهار دهه با هم مقایسه می‌کند.
وضعیت کنونی کره‌شمالی هم گیج‌کننده و هم هشداردهنده است. رژیم این کشور نوعی سلطنت موروثی مارکسیستی قلمداد می‌شود. کره جوان‌ترین و همچنین مسن‌ترین رهبر ارشد جهان را دارد. دیکتاتور حاکم کنونی کیم جونگ‌اون در دهه 30 زندگی به سر می‌برد و پدربزرگش کیم ایلسونگ که در سال 1994 درگذشت رئیس‌جمهور دائمی کشور است. در 15 آوریل کیم جونگ‌اون تولد پدربزرگش را جشن گرفت. او دستور داد هواپیماهای جنگی به آرایشی پرواز کنند که عدد 105 (سن کیم ایلسونگ) را به نمایش گذارند. او همچنین فرمان داد رژه با‌شکوهی با حضور سربازان و موشک‌های سوارشده بر کامیون ترتیب داده شود. گروهی از خوانندگان مرد آواز «صلح با سلاح‌هایمان تضمین می‌شود» سر دادند. این در حالی است که رژیم کره دشمنانش را با سلاح هسته‌ای تهدید می‌کند و در حال ساخت موشکی قاره‌پیماست که بتواند ایالات متحده را هدف گیرد. 