براساس گزارش‌های تازه که از سوی نهاد پژوهشی «گلوبل ویتنس» منتشر شده، سالانه بیشتر از 561 هزار تن تالک یا پودر بچه‌ها از افغانستان به پاکستان قاچاق می‌شود.پاکستان نیز سالانه حدود 125 هزار تن تالک تولید می‌کند که با پودر تالک قاچاق شده از افغانستان یکجا و سپس پس از پروسس در پاکستان، به نام تولید پاکستان سالانه بیشتر از 300 هزار تن پودر تالک به خارج از آن کشور صادر می‌شود.
بزرگترین خریداران پودر تالک تولید شده در پاکستان را کشورهای آیالات متحده (سالانه حدود 130 هزار تن)، هالند (سالانه حدود 40 هزار تن)، ایتالیا (سالانه حدود 40 هزار تن) و کشورهای عضو اتحادیه اروپا (سالانه حدود 30 هزار تن) تشکیل می‌دهند.
اگر یک واقعیت وجود داشته باشد که اکثر اقتصاددانان با آن موافق باشند، این است که تجارت میان کشورها می‌تواند دنیا را به جای بهتری تبدیل کند. با این حال ایالات متحده و چین کمر همت بسته‌اند تا خلاف این واقعیت عمل کنند. اقدامات اخیر دونالد ترامپ در قبال روابط تجاری آمریکا و چین باعث نگرانی در مورد وقوع جنگ تجاری بین دو کشوری شده که در مجموع، بخش قابل توجهی از اقتصاد جهانی را در اختیار دارند. در حالی که اقتصاد جهانی هنوز گرفتار از‌رشد‌ماندگی ناشی از بحران مالی یک دهه پیش است، هرگاه محدودیت‌های تجاری این دو کشور باعث کاهش رشد اقتصادی آنها به خصوص رشد اقتصادی چین شود، ممکن است احیای اقتصاد جهان با دشواری بیشتری مواجه شود. همچنین این احتمال هم وجود دارد که سیاست ترامپ در محدود کردن واردات تنها به روابط تجاری با چین منحصر نشود بلکه به تدریج به تجارت با سایر کشورهای تسری یابد. برخی ناظران گفته‌اند که علت خودداری رئیس‌جمهور آمریکا از وضع محدودیت تجاری علیه کشورهای دیگر در حال حاضر ممکن است حفظ حمایت آنها در سیاست محدودیت واردات از چین باشد. یاکوب فرانکل رئیس موسسه مالی و بانکی چیس مورگان اینترنشنال افزایش تعرفه‌های تجاری توسط آمریکا و چین را امروز بزرگترین خطر برای اقتصاد جهان دانست. او افزود: «این هنوز یک جنگ تجاری نیست، بلکه نوعی درگیری است و البته درگیری‌ها وجود داشته‌اند. من فکر می‌کنم که باید فاجعه سال ۱۹۳۱ را به خاطر بیاوریم. همیشه نیت‌های خوبی برای حفاظت از مشاغل آمریکا وجود داشته که نتیجه آن گاهی به رکود بزرگ منجر شده است، به همین دلیل باید از این هزینه‌ها دوری کنیم. در ادامه به تحلیل دو اقتصاددان برجسته آمریکایی در خصوص نزاع تجاری آمریکا و چین که در وب‌سایت Project Syndicate انتشار یافته است، می‌پردازیم.
دونالد ترامپ در جریان مبارزات انتخاباتی صادرکنندگان خارجی به خصوص چین را به دنبال کردن رابطه تجاری غیرمنصفانه با ایالات متحده متهم کرده و آن را باعث رکود صنایع و از میان رفتن فرصت‌های شغلی در این کشور دانسته بود. ترامپ گفته بود که در صورت انتخاب شدن به ریاست جمهوری، اقداماتی را در جهت حمایت از صنایع داخلی در برابر واردات بی‌رویه به اجرا بگذارد و به این وسیله به افزایش اشتغال در آمریکا کمک کند. حال زمان عمل به وعده‌ها رسیده است. 
قبل از جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۲، وزیر جنگ فرانسه در حال بازگشت از جبهه بالکان به این نتیجه رسید که بُرد گلوله‌های اسلحه‌ها به شدت افزایش یافته است و نیاز به استتار (مخفی ماندن از دیدرس دشمن) بیش از گذشته است. چرا که دیده شدن هر سرباز، یعنی هدف‌گیری دقیق توسط دشمن و نهایتا کشته شدن.
می‌گویند سالی که نکوست از بهارش پیداست. سالی که با مراسم سوگند دونالد ترامپ غیرقابل‌پیش‌بینی به عنوان رئیس‌جمهور آمریکا آغاز شود، مشخص است که در ادامه غیرقابل‌پیش‌بینی خواهد بود. در سال 2017 رویدادهای بسیار زیادی اتفاق افتاد که بر اقتصاد جهانی و جوامع بشری تاثیرگذار بود. علاوه بر تصمیم‌های ناگهانی و عجیب ترامپ، کشمکش بریتانیا و اتحادیه اروپا در خصوص نحوه انجام فرآیند برگزیت، انتخابات متعدد در کشورهای اروپایی، بحران پناهندگان، تشدید تحولات خاورمیانه، سایه سیاه تروریسم در جهان و فجایع طبیعی در سراسر نقاط دنیا بخشی از حوادثی بود که جامعه جهانی را تحت تاثیر خود قرار داد. سال 2017 با گزارشی بحث‌برانگیز از آکسفام آغاز شد. این موسسه در گزارشی که همزمان با مجمع جهانی اقتصاد در ژانویه منتشر کرد گفت سرمایه ثروتمندان جهان با ثروت 6 /3 میلیارد نفر از مردم جهان برابر است. در فوریه، سازمان ملل هشدار داد سومالی با خطر بسیار جدی قحطی مواجه است و بیش از شش میلیون نفر از مردم این کشور (تقریباً نیمی از جمعیت سومالی) با ناامنی شدید مواد غذایی مواجه‌اند؛ هشداری که بارها در ادامه سال نیز در خصوص کشورهای دیگر جهان اعلام شد. در ماه مارس دولت السالوادور با منع استخراج فلزات تاریخ‌ساز شد و به اولین کشوری در جهان تبدیل شد که چنین قانونی را تصویب کرد. ماه آوریل با تشدید بحران پناهجویان همراه بود. جنگ و قحطی در سودان جنوبی باعث شد اوگاندا با استقبال از 800 هزار نفر از مردم این کشور بزرگترین کمپ مهاجران دنیا را ایجاد کند. در این ماه پس از ماه‌ها جنگ و نزاع، صلح میان دولت و شورشیان فارک، آرامش را در کلمبیا برقرار کرد. ماه می با نشست وزرای بهداشت گروه 20 در برلین سپری شد. در ماه ژوئن بریتانیا انتخاباتی زودهنگام را برگزار کرد که حرف‌وحدیث‌های زیادی در پی داشت. در جولای مرکل با انتقاد از ترامپ خواستار رویکردی مناسب‌تر از آمریکا در قبال جامعه جهانی شد و در ماه آگوست فجایع طبیعی در سیرالئون و ایالات متحده در سرخط خبرها قرار گرفت. سازمان ملل متحد در ماه سپتامبر نسبت به افزایش سوءتغذیه و گرسنگی در جهان هشدار داد. از سوی دیگر رفراندوم کردستان عراق باعث شد اوضاع خاورمیانه کمی آشفته‌تر شود. در همین ماه وزارت برگزیت بریتانیا آینده همکاری این کشور با اتحادیه اروپا را بررسی کرد. در سه‌ماهه آخر سال 2017، با تکرار آزمایش‌های موشکی پیونگ‌یانگ، دعوای لفظی دونالد ترامپ و کیم جونگ‌اون به اوج خود رسید تا کل جهان از غرب تا شرق درگیر نزاع و درگیری باشد. با وجود اینکه اقتصاد جهانی در سالی که گذشت نسبت به سال 2016 تقویت شد اما سال 2017 شاهد رویدادها و روندهای ناراحت‌کننده و ناامیدکننده متعددی بود. توفان‌های سهمگین و سیل‌های فاجعه‌بار خانه‌های مردم را تخریب و روح زندگی را در مناطق مختلف دنیا از جنوب آسیا گرفته تا حوزه دریای کارائیب نابود کرد. از سوی دیگر با وجود شتاب کشورهای مختلف دنیا برای پیشی گرفتن از یکدیگر در عصر دیجیتال، کیفیت آموزش در بسیاری از کشورها با افت مواجه شد. با وجود این، فقر مطلق به روند رو به کاهش خود ادامه داد. نوآوری و فناوری کیفیت زندگی مردم جهان را بهبود بخشید و سرمایه انسانی به عنوان مهمترین عامل پیشران ثروت در جهان امروز نام خود را مطرح کرد. در ادامه مهمترین رویدادهای سال 2017 از نگاه بانک جهانی در 12 نمودار مورد بررسی قرار گرفته است. 
تغییرات اقلیمی یا گرمایش جهانی از بزرگترین نگرانی‌های زیستی انسان امروز است. این پدیده بر مناطق مختلف جهان تاثیرات متفاوتی گذاشته است.
اقتصاد کوریای شمالی، همانند بسیاری از کشورهای جهان دارای دو بخش شفاف و ناشفاف است. با این تفاوت که بخش ظاهراً شفاف اقتصاد آن آمیزه ای است از مدل اقتصادهای اشتراکی و خصوصی-مافیایی و بخش کاملاً ناشفاف و زیر زمینی آن که بزرگ ترین بخش اقتصادی آنست، در مقایسه با کشورهای دیگر جهان، بسیار گسترده تراست. اقتصاد کوریای شمالی همانند کوه یخی در اقیانوس است. کوه یخی که فقط بخش کوچکی از آن دیده می شود. برای مشاهده ابعاد ناشفاف و گسترده اقتصاد کوریای شمالی باید اعماق را جستجو کرد. پیونگ یانگ با اتکا به ابعاد مخفی و ناشفاف اقتصادی خود و با حمایت های مستقیم و غیر مستقیم چین، آمریکا را از نظر سیاسی به چالش می کشد و تحریم های آمریکا و شورای امنیت را دور می زند.
جنگ سرد میان رژیم سعودی و رژیم ایران که خاورمیانه را در آتش خود می‌سوزاند، از کجا منشاء گرفته است و دلایل اصلی و پشت پرده آن چیست و دامنه این جنگ اعلام نشده و نیابتی بکجا خواهد رسید، را درین ویدیو تماشا کنید و بدانید!!!
♻️ منطقه خاورمیانه ازمناطق راهبردی جهان است که به دلیل شرایط ژئواستراتژیک و نفت نقش بسزایی در شکل گیری جهان فردا دارد.مطالعه این منطقه بحران زده بمعنای تحلیل عاملی تعیین کننده در هندسه قدرت و اقتصاد آینده است.
وضعیت کنونی کره‌شمالی هم گیج‌کننده و هم هشداردهنده است. رژیم این کشور نوعی سلطنت موروثی مارکسیستی قلمداد می‌شود. کره جوان‌ترین و همچنین مسن‌ترین رهبر ارشد جهان را دارد. دیکتاتور حاکم کنونی کیم جونگ‌اون در دهه 30 زندگی به سر می‌برد و پدربزرگش کیم ایلسونگ که در سال 1994 درگذشت رئیس‌جمهور دائمی کشور است. در 15 آوریل کیم جونگ‌اون تولد پدربزرگش را جشن گرفت. او دستور داد هواپیماهای جنگی به آرایشی پرواز کنند که عدد 105 (سن کیم ایلسونگ) را به نمایش گذارند. او همچنین فرمان داد رژه با‌شکوهی با حضور سربازان و موشک‌های سوارشده بر کامیون ترتیب داده شود. گروهی از خوانندگان مرد آواز «صلح با سلاح‌هایمان تضمین می‌شود» سر دادند. این در حالی است که رژیم کره دشمنانش را با سلاح هسته‌ای تهدید می‌کند و در حال ساخت موشکی قاره‌پیماست که بتواند ایالات متحده را هدف گیرد. 
دو راننده با اتومبیل‌هایشان با سرعت در یک جاده به سمت یکدیگر در حال حرکتند، در این میان بازنده فردی است که زودتر فرمان خود را چرخانده و از جاده منحرف شود. در این نوع تقابل سه حالت وجود دارد، نخست اینکه یک نفر می‌ترسد و منحرف می‌شود، و شخص دیگر برنده است، حالت دوم این است که هر دو از جاده منحرف شوند، در چنین حالتی هیچ‌کس برنده نیست اما هر دو سالم می‌مانند. در حالت سوم نیز هر دو راننده بی‌محابا به سمت هم می‌رانند در این صورت تصادف قطعی است و هر دو نفر ماشین و احتمالاً جان خود را از دست می‌دهند. در یک بازی اینچنینی که به «بازی ترسوها» (Chicken Game) معروف است، احتمال برد یکی از طرفین کم است و به احتمال زیاد یا دو طرف با هم تصادف می‌کنند یا مساوی می‌شوند. برتراند راسل در یک مثال معروف بازی ترسوها را با بحران‌سازی هسته‌ای مقایسه می‌کند: «وقتی این بازی در دامنه‌ای وسیع‌تر توسط سیاستمداران انجام شود، دیگر تنها جان سیاستمداران در خطر نیست بلکه جان صدها میلیون مردمی که در بازی شرکت نکرده‌اند نیز به خطر می‌افتد، سیاستمدار برنده به عنوان فردی دانا و شجاع مورد ستایش قرار می‌گیرد و فقط سیاستمدار مقابل اوست که باید سرزنش شود. این به وضوح امری احمقانه است! هر دو سیاستمدار باید برای انجام این بازی خطرناک سرزنش شوند. ممکن است این بازی چندین بار بدون هیچ خسارتی انجام شود، اما دیر یا زود حس می‌شود که از بین رفتن اعتبار سیاستمداران حتی از بمباران اتمی هم خطرناک‌تر است. سرانجام لحظه‌ای فرا می‌رسد که هیچ‌یک از دو طرف حاضر به مسخره شدن و ترسو خطاب شدن از سوی طرف مقابل نیست؛ و وقتی این زمان فرا برسد با برخورد دو طرف با یکدیگر، جنگ و نابودی دنیا را فرا خواهد گرفت.» به نظر می‌رسد در حال حاضر آمریکا و کره‌شمالی در حال انجام چنین بازی‌ای هستند. تقابلی که در واقع پس از رزمایش مشترک ارتش آمریکا و کره‌جنوبی و اعزام ناوگروه رزمی آمریکا به شبه‌جزیره کره، تهدید رسانه‌های کره‌شمالی و پاسخ ترامپ به اوج خود رسید. کره‌شمالی با صدور بیانیه‌ای آمریکا را تهدید کرده که در صورت تجاوز به خاک این کشور، پاسخ دندان‌شکنی به آن خواهد داد، از سوی دیگر رژه چند ده هزارنفری مردمی در برابر رهبر مادام‌العمر کره‌شمالی در جشن تولد 105سالگی بنیانگذار این کشور و رونمایی از توان موشکی پیونگ‌یانگ، همگی نشان از تلاش مقامات کره‌شمالی برای قدرتمند نشان دادن خود و ترساندن حریف دارد. نمونه آخر این تلاش، پرتاب موشک چند ساعت قبل از سفر برنامه‌ریزی‌شده مایک پنس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا به سئول بود. هرچند آزمایش موشکی کره‌شمالی در سواحل شرقی این کشور با شکست مواجه شد ولی کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی، همچنان بر تهدید آمریکا و همسایگان خود تاکید دارد. با توجه به رفتار غیرقابل پیشبینی کیم و ترامپ، باید دید احتمال وقوع جنگ نظامی میان این دو کشور تا چه حد جدی است.
طی دو هفته گذشته، پاکستان مرز خود با افغانستان را بسته و خاک این کشور را آماج حملات هوایی و توپخانه سنگین قرار داده است که منجر به تخریب ده‌ها خانه و فرار حدود 200 خانواده از روستاهای هم مرز با پاکستان شده است. پاکستان مدعی است که هدف حملات آنها تروریستانست که در روستاهای هم‌مرز پناهگاه‌های امن دارند. اما درحقیقت پاکستان با این کنش خود می‌خواهد افغانستان را از نظر اقتصادی مجازات نماید و دیدگاه جهانی را در رابطه با منبع و خاستگاه اصلی تروریزم منطقه‌ی در آسیای جنوبی و آسیای میانه تغییر دهد که همانا خود کشور پاکستان هست. پاکستان درحقیقت حامی اصلی گروه‌های تروریستی طالبان، شبکه حقانی، داعش و القاعده میباشد. برای متقاعد ساختن پاکستان برای دست برداری از حمایت از تروریسم جهانی و منطقه‌ی، کشورهای صاحب نفوذ باید برچسب «دولت حامی تروریسم» را برین کشور نهاده، تحریم‌های اقتصادی را نیز بر آن وضع نمایند.
دو سال گذشته تنها سال‌های قیمت پایین نفت نبوده است؛ همزمان با قیمت‌های پایین نفت، عرضه نفت توسط کشورهای مختلف نیز بازارها افزایش یافت و برای تصاحب سهم بیشتر، جنگ قیمت‌ها به راه افتاد: در اروپا، عربستان سعودی به بازار سنتی نفت روسیه ورود کرد و هر دو برای جذب مشتری، قیمت‌ها خود را پایین آوردند و در بازار چین و هند هم رقابت‌های مشابهی بین بازیگران مختلف درگرفت.
تسلیحات و جنگ افزارهای نیروی هوا - فضا ارتش روسیه
وارثان «مهاتما گاندی» و «محمد‌علی جناح» هریک به راهی جداگانه رفتند. دو کشور همزادی که در سال ١٩۴٧ در فردای پایان استعمار، استقلال خود را به جشن نشستند، می‌توانستند علاوه بر ریشه‌ها، سرنوشت مشترک را نیز تجربه کنند.هر چند نقطه عزیمت یکی بود، شش دهه بعد راه طی‌شده هر یک از دو کشور و نقطه‌ای که اکنون بر آن ایستاده‌اند، متفاوت است.