نابرابری از معضلات اساسی امروز اقتصاد جهان است، همانطور که در طول تاریخ نیز مساله‌ای مهم در جوامع بشری به حساب می‌آمد. با این حال در سال‌های اخیر اقتصاددانان و موسسات مختلف؛ پژوهش‌های خود را روی نابرابری متمرکز کرده‌اند. آنتونی اتکینسون اقتصاددان مطرح بریتانیایی در کتاب مطرح خود با عنوان «نابرابری، چه باید کرد؟» به نقل از افلاطون می‌گوید، در یک جامعه بشری هیچ فردی نباید چهار برابر فقیرترین فرد جامعه ثروت داشته باشد. موضوعی که در حال حاضر به هیچ‌وجه عملی نیست. بر اساس آخرین گزارش آکسفام (OXFAM) از هر سه نفر در جهان یک نفر در فقر زندگی می‌کند و نابرابری در جهان به حدی رسیده که هشت میلیاردر جهان ثروتی معادل نیمی از جمعیت کره زمین دارند. سیمون کوزنتس، برنده نوبل اقتصاد 2017 نیز مطالعات زیادی درباره نابرابری انجام داده است. منحنی کوزنتس نشان می‌دهد چگونه نابرابری درآمدی در مراحل اولیه توسعه اقتصادی افزایش یافته ولی همزمان با رشد اقتصاد داخلی از سرعت افزایش نابرابری کاسته می‌شود. توماس پیکتی اقتصاددان معروف فرانسوی در خصوص نابرابری به این نتیجه رسیده است که به دلیل سرعت بیشتر نرخ رشد سرمایه از نرخ رشد کار، افزایش نابرابری روند طبیعی جهان امروز است و تنها عواملی مانند جنگ‌های جهانی می‌تواند جوامع را به برابری نزدیک کند. کتاب نابرابری جهانی برانکو میلانوویچ آخرین کتاب موفق در این حوزه به شمار می‌آید. او نابرابری را زاییده پیشرفت تکنولوژیک و جهانی شدن می‌داند. مطالعه پژوهش‌های این اقتصاددانان نشان می‌دهد، هیچ‌کس منکر وجود نابرابری در جهان نیست اما دلایل بیشتر شدن نابرابری از نظر اقتصاددانان مختلف فرق می‌کند. موسساتی همچون آکسفام مدل‌های کنونی اقتصاد جهانی را یکی از علل افزایش نابرابری می‌دانند و به دنبال مدلی انسانی‌تر برای اقتصاد هستند. گروهی دیگر با برشمردن دستاوردهای اقتصاد باز و جهانی‌شدن، بر بالا رفتن رفاه عمومی تاکید می‌کنند و معتقدند تفسیرهای متفاوت از آمار موجود در خصوص فقر و نابرابری موجب گمراهی اذهان عمومی می‌شود. آنها می‌گویند، گزارش‌هایی نظیر آکسفام به برخی نکات قابل‌توجه هیچ اشاره‌ای نکرده است. مردم در بسیاری از کشورهای فقیر دنیا فقیرتر نشده‌اند بلکه نسبت به گذشته بسیار ثروتمندتر شده‌اند. تعداد افرادی که در فقر مطلق زندگی می‌کنند از سال 1990 تاکنون تقریباً به نصف کاهش یافته است. گروه‌های فقیر و ثروتمند جهان و بخش عمده‌ای از طبقه متوسط آسیایی همگی در دو دهه اخیر ثروتمندتر شده‌اند. جان نوربرگ، مورخ و نویسنده سوئدی پاسخ طعنه‌آمیزی به گزارش آکسفام داده است: «اگر ما به نئولیبرالیسم پایان ندهیم، شاهد اتفاقات بیشتری از آنچه در 25 سال گذشته رخ داد، خواهیم بود.»اندیشکده اقتصاد » تگ های مطالب » اقتصاد و سیاست
دقیق اما گمراه‌کننده - آیا گزارش آکسفام درباره نابرابری مهم است؟
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 23 اسفند 1395 | بازدیدها: 1011
0
نابرابری از معضلات اساسی امروز اقتصاد جهان است، همانطور که در طول تاریخ نیز مساله‌ای مهم در جوامع بشری به حساب می‌آمد. با این حال در سال‌های اخیر اقتصاددانان و موسسات مختلف؛ پژوهش‌های خود را روی نابرابری متمرکز کرده‌اند. آنتونی اتکینسون اقتصاددان مطرح بریتانیایی در کتاب مطرح خود با عنوان «نابرابری، چه باید کرد؟» به نقل از افلاطون می‌گوید، در یک جامعه بشری هیچ فردی نباید چهار برابر فقیرترین فرد جامعه ثروت داشته باشد. موضوعی که در حال حاضر به هیچ‌وجه عملی نیست. بر اساس آخرین گزارش آکسفام (OXFAM) از هر سه نفر در جهان یک نفر در فقر زندگی می‌کند و نابرابری در جهان به حدی رسیده که هشت میلیاردر جهان ثروتی معادل نیمی از جمعیت کره زمین دارند. سیمون کوزنتس، برنده نوبل اقتصاد 2017 نیز مطالعات زیادی درباره نابرابری انجام داده است. منحنی کوزنتس نشان می‌دهد چگونه نابرابری درآمدی در مراحل اولیه توسعه اقتصادی افزایش یافته ولی همزمان با رشد اقتصاد داخلی از سرعت افزایش نابرابری کاسته می‌شود. توماس پیکتی اقتصاددان معروف فرانسوی در خصوص نابرابری به این نتیجه رسیده است که به دلیل سرعت بیشتر نرخ رشد سرمایه از نرخ رشد کار، افزایش نابرابری روند طبیعی جهان امروز است و تنها عواملی مانند جنگ‌های جهانی می‌تواند جوامع را به برابری نزدیک کند. کتاب نابرابری جهانی برانکو میلانوویچ آخرین کتاب موفق در این حوزه به شمار می‌آید. او نابرابری را زاییده پیشرفت تکنولوژیک و جهانی شدن می‌داند. مطالعه پژوهش‌های این اقتصاددانان نشان می‌دهد، هیچ‌کس منکر وجود نابرابری در جهان نیست اما دلایل بیشتر شدن نابرابری از نظر اقتصاددانان مختلف فرق می‌کند. موسساتی همچون آکسفام مدل‌های کنونی اقتصاد جهانی را یکی از علل افزایش نابرابری می‌دانند و به دنبال مدلی انسانی‌تر برای اقتصاد هستند. گروهی دیگر با برشمردن دستاوردهای اقتصاد باز و جهانی‌شدن، بر بالا رفتن رفاه عمومی تاکید می‌کنند و معتقدند تفسیرهای متفاوت از آمار موجود در خصوص فقر و نابرابری موجب گمراهی اذهان عمومی می‌شود. آنها می‌گویند، گزارش‌هایی نظیر آکسفام به برخی نکات قابل‌توجه هیچ اشاره‌ای نکرده است. مردم در بسیاری از کشورهای فقیر دنیا فقیرتر نشده‌اند بلکه نسبت به گذشته بسیار ثروتمندتر شده‌اند. تعداد افرادی که در فقر مطلق زندگی می‌کنند از سال 1990 تاکنون تقریباً به نصف کاهش یافته است. گروه‌های فقیر و ثروتمند جهان و بخش عمده‌ای از طبقه متوسط آسیایی همگی در دو دهه اخیر ثروتمندتر شده‌اند. جان نوربرگ، مورخ و نویسنده سوئدی پاسخ طعنه‌آمیزی به گزارش آکسفام داده است: «اگر ما به نئولیبرالیسم پایان ندهیم، شاهد اتفاقات بیشتری از آنچه در 25 سال گذشته رخ داد، خواهیم بود.»
نابرابری از معضلات اساسی امروز اقتصاد جهان است، همانطور که در طول تاریخ نیز مساله‌ای مهم در جوامع بشری به حساب می‌آمد. با این حال در سال‌های اخیر اقتصاددانان و موسسات مختلف؛ پژوهش‌های خود را روی نابرابری متمرکز کرده‌اند. آنتونی اتکینسون اقتصاددان مطرح بریتانیایی در کتاب مطرح خود با عنوان «نابرابری، چه باید کرد؟» به نقل از افلاطون می‌گوید، در یک جامعه بشری هیچ فردی نباید چهار برابر فقیرترین فرد جامعه ثروت داشته باشد. موضوعی که در حال حاضر به هیچ‌وجه عملی نیست. بر اساس آخرین گزارش آکسفام (OXFAM) از هر سه نفر در جهان یک نفر در فقر زندگی می‌کند و نابرابری در جهان به حدی رسیده که هشت میلیاردر جهان ثروتی معادل نیمی از جمعیت کره زمین دارند. سیمون کوزنتس، برنده نوبل اقتصاد 2017 نیز مطالعات زیادی درباره نابرابری انجام داده است. منحنی کوزنتس نشان می‌دهد چگونه نابرابری درآمدی در مراحل اولیه توسعه اقتصادی افزایش یافته ولی همزمان با رشد اقتصاد داخلی از سرعت افزایش نابرابری کاسته می‌شود. توماس پیکتی اقتصاددان معروف فرانسوی در خصوص نابرابری به این نتیجه رسیده است که به دلیل سرعت بیشتر نرخ رشد سرمایه از نرخ رشد کار، افزایش نابرابری روند طبیعی جهان امروز است و تنها عواملی مانند جنگ‌های جهانی می‌تواند جوامع را به برابری نزدیک کند. کتاب نابرابری جهانی برانکو میلانوویچ آخرین کتاب موفق در این حوزه به شمار می‌آید. او نابرابری را زاییده پیشرفت تکنولوژیک و جهانی شدن می‌داند. مطالعه پژوهش‌های این اقتصاددانان نشان می‌دهد، هیچ‌کس منکر وجود نابرابری در جهان نیست اما دلایل بیشتر شدن نابرابری از نظر اقتصاددانان مختلف فرق می‌کند. موسساتی همچون آکسفام مدل‌های کنونی اقتصاد جهانی را یکی از علل افزایش نابرابری می‌دانند و به دنبال مدلی انسانی‌تر برای اقتصاد هستند. گروهی دیگر با برشمردن دستاوردهای اقتصاد باز و جهانی‌شدن، بر بالا رفتن رفاه عمومی تاکید می‌کنند و معتقدند تفسیرهای متفاوت از آمار موجود در خصوص فقر و نابرابری موجب گمراهی اذهان عمومی می‌شود. آنها می‌گویند، گزارش‌هایی نظیر آکسفام به برخی نکات قابل‌توجه هیچ اشاره‌ای نکرده است. مردم در بسیاری از کشورهای فقیر دنیا فقیرتر نشده‌اند بلکه نسبت به گذشته بسیار ثروتمندتر شده‌اند. تعداد افرادی که در فقر مطلق زندگی می‌کنند از سال 1990 تاکنون تقریباً به نصف کاهش یافته است. گروه‌های فقیر و ثروتمند جهان و بخش عمده‌ای از طبقه متوسط آسیایی همگی در دو دهه اخیر ثروتمندتر شده‌اند. جان نوربرگ، مورخ و نویسنده سوئدی پاسخ طعنه‌آمیزی به گزارش آکسفام داده است: «اگر ما به نئولیبرالیسم پایان ندهیم، شاهد اتفاقات بیشتری از آنچه در 25 سال گذشته رخ داد، خواهیم بود.»موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, برگرفته
8 مرد که ثروتی معادل مجموع ثروت نیمه فقیر دنیا دارند این چه معنایی دارد؟
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 21 اسفند 1395 | بازدیدها: 14318
0
در سال 2016 میلادی دارایی تنها 8 نفر در جهان برابر با دارایی سه میلیارد و 600 میلیون نفر، یعنی نیمی از جمعیت جهان که فقیرترین افراد را شامل می شوند، است.
در سال 2016 میلادی دارایی تنها 8 نفر در جهان برابر با دارایی سه میلیارد و 600 میلیون نفر، یعنی نیمی از جمعیت جهان که فقیرترین افراد را شامل می شوند، است.موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, انفوگرافی, برگرفته
سیگنال‌هایی برای زندگی - علم اقتصاد هر روز به زندگی واقعی نزدیک‌تر می‌شود؟
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 21 اسفند 1395 | بازدیدها: 1002
0
چند سالی هست که حوزه‌های مختلف اقتصاد خرد بسیار مورد توجه قرار گرفته است. مباحثی جوان (از نظر علمی) مورد مطالعه و تحقیق قرار می‌گیرد. مباحثی که می‌تواند در زندگی روزمره مردم به کار آید. مسائلی مانند نظریه قراردادها یا نظریه بازی که به‌رغم وجود مدل‌های پیچیده و بازی‌های ریاضیاتی مورد علاقه اقتصاددانان خرد، آگاهی از آن برای مردم اگر نگوییم الزاماً مفید، اما حتماً جالب است. مثلاً اینکه شما حالا می‌توانید در کتاب‌های اقتصادی در مورد این بخوانید که چرا با اولین بیماری به فکر خرید بیمه درمانی می‌افتید، یا اینکه چرا در بازار خرید خودرو نصف حرف‌های فروشنده را باور نمی‌کنید و پیش خودتان اطمینان دارید حتماً این ماشین ایراد بزرگی دارد که مالکش به فکر فروش افتاده است. حالا می‌توانید با خواندن سطوری در مورد اطلاعات نامتقارن ببینید که رفتار شما ناشی از چه مسائلی است. شما از همان ابتدا می‌دانید که اطلاعات‌تان در مورد خودرویی که می‌خواهید بخرید بسیار کمتر از مالک است. یا وقتی دچار بیماری شده‌اید و می‌خواهید خود را بیمه کنید سعی می‌کنید خود را کاملاً سالم نشان دهید یا وقتی که می‌خواهید خودرو پر‌خط و خش خود را بیمه بدنه کنید طوری رفتار می‌کنید که انگار بدنه خودرو‌تان را لای پر قو محافظت کرده‌اید. شاید آگاهی یا عدم‌آگاهی از کژگزینی و کژمنشی تغییر چندانی در رفتار ما ایجاد نکند. اما احتمالاً چشم و گوش‌مان را بیشتر باز می‌کند تا مراقب باشیم از متخصصان و کارشناسان مشاوره بگیریم تا سرمان کلاه نرود. اینکه اقتصاد دارد هر روز به زندگی واقعی نزدیک‌تر می‌شود، خبر خوبی است. هنوز موارد شکست بازار یا لااقل ناکارایی بازار زیاد است و اگر برایش راه‌حلی وجود داشته باشد از مسیر علم اقتصاد است. مساله عدم‌تقارن اطلاعات نشان می‌دهد هنوز هم اعتماد نقش پررنگی در مبادلات روزمره دارد و کمکی که اقتصاد می‌تواند به مردم و اخلاق بکند این است که با افزایش آگاهی و آموزش، به افزایش اعتماد در بازار کمک کند.
چند سالی هست که حوزه‌های مختلف اقتصاد خرد بسیار مورد توجه قرار گرفته است. مباحثی جوان (از نظر علمی) مورد مطالعه و تحقیق قرار می‌گیرد. مباحثی که می‌تواند در زندگی روزمره مردم به کار آید. مسائلی مانند نظریه قراردادها یا نظریه بازی که به‌رغم وجود مدل‌های پیچیده و بازی‌های ریاضیاتی مورد علاقه اقتصاددانان خرد، آگاهی از آن برای مردم اگر نگوییم الزاماً مفید، اما حتماً جالب است. مثلاً اینکه شما حالا می‌توانید در کتاب‌های اقتصادی در مورد این بخوانید که چرا با اولین بیماری به فکر خرید بیمه درمانی می‌افتید، یا اینکه چرا در بازار خرید خودرو نصف حرف‌های فروشنده را باور نمی‌کنید و پیش خودتان اطمینان دارید حتماً این ماشین ایراد بزرگی دارد که مالکش به فکر فروش افتاده است. حالا می‌توانید با خواندن سطوری در مورد اطلاعات نامتقارن ببینید که رفتار شما ناشی از چه مسائلی است. شما از همان ابتدا می‌دانید که اطلاعات‌تان در مورد خودرویی که می‌خواهید بخرید بسیار کمتر از مالک است. یا وقتی دچار بیماری شده‌اید و می‌خواهید خود را بیمه کنید سعی می‌کنید خود را کاملاً سالم نشان دهید یا وقتی که می‌خواهید خودرو پر‌خط و خش خود را بیمه بدنه کنید طوری رفتار می‌کنید که انگار بدنه خودرو‌تان را لای پر قو محافظت کرده‌اید. شاید آگاهی یا عدم‌آگاهی از کژگزینی و کژمنشی تغییر چندانی در رفتار ما ایجاد نکند. اما احتمالاً چشم و گوش‌مان را بیشتر باز می‌کند تا مراقب باشیم از متخصصان و کارشناسان مشاوره بگیریم تا سرمان کلاه نرود. اینکه اقتصاد دارد هر روز به زندگی واقعی نزدیک‌تر می‌شود، خبر خوبی است. هنوز موارد شکست بازار یا لااقل ناکارایی بازار زیاد است و اگر برایش راه‌حلی وجود داشته باشد از مسیر علم اقتصاد است. مساله عدم‌تقارن اطلاعات نشان می‌دهد هنوز هم اعتماد نقش پررنگی در مبادلات روزمره دارد و کمکی که اقتصاد می‌تواند به مردم و اخلاق بکند این است که با افزایش آگاهی و آموزش، به افزایش اعتماد در بازار کمک کند. موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, انفوگرافی, برگرفته
گزارش «میراث» - بنیاد هریتیج شاخص آزادی اقتصادی را برای سال 2016 منتشر کرد
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 21 اسفند 1395 | بازدیدها: 1095
0
بنیادِ Heritage (میراث) در سال 1973، رسماً به عنوان یک اندیشکده محافظه‌کار، آغاز به کار کرد. ماموریت و هدف اعلام‌شده این بنیاد تدوین و ترویج سیاست‌های عمومی مبتنی بر اصول «فعالیت اقتصادی آزاد، مداخله دولتی محدود، آزادی فردی، ارزش‌های سنتی آمریکایی و یک دفاع ملی قدرتمند» بود. هریتیج که امروزه یکی از بانفوذترین اندیشکده‌های جهان است، عمده قدرت و تاثیرگذاری خود را در دوره ریاست‌جمهوری رونالد ریگان به دست آورد. بنیاد هریتیج روابط سازمانی نیرومندی با موسسه امور اقتصادی لندن و انجمن مونت پلرین -مقر فکری فریدریش فون هایک و میلتون فریدمن- داشته است. بنیاد همچنین عضو «شبکه سیاستگذاری دولتی»، شبکه‌ای از اندیشکده‌های راستگرا در ایالت‌های مختلف آمریکاست. بنیاد هریتیج در دوره ریاست‌جمهوری جرج دبلیو بوش همچنان صدایی تاثیرگذار بر سیاست داخلی و خارجی بود. این بنیاد از حامیان اصلی تجاوز آمریکا به عراق بود. فرانک استار، مدیر دفتر واشنگتن روزنامه بالتیمور سان، می‌گوید مطالعات و پژوهش‌های بنیاد هریتیج نقش اصلی را در تعیین طرز فکر و خط‌مشی دولت بوش درباره سیاست خارجی در دوره پس از سقوط شوروی داشته است. بنیاد هریتیج همچنین ید طولایی در مخالفت با سیاستگذاری‌های اجتماعی و رفاهی دولت‌ها داشته است. در دوره ریاست‌جمهوری بیل کلینتون، بنیاد مخالف طرح خدمات درمانی کلینتون در سال 1993 بود. در سال 2010، گروهی به نام «اقدام هریتیج برای آمریکا» تشکیل شد که بازوی سیاسی بنیاد هریتیج به حساب می‌آید. «اقدام هریتیج» هدف خود را مسوول دانستن کنگره در برابر ارزش‌های محافظه‌کارانه دانسته است. منتقدان بنیاد هریتیج می‌گویند این گروه تشکیل شده تا بدون موانعی که بر سر راه بنیادهای غیرانتفاعی‌ای مثل هریتیج وجود دارد، برای تصویب قوانین مورد نظر خود در کنگره پول خرج کند. در اکتبر 2013، دولت فدرال آمریکا از آنجا که نتوانست با کنگره بر سر تصویب بودجه به توافق برسد، تعطیلی خود را اعلام کرد. اختلاف اصلی دموکرات‌ها و جمهوریخواهان بر سر طرح Obamacare یا همان طرح خدمات درمانی اوباما بود. گزارش‌های نیویورک تایمز و وال‌استریت ژورنال نشان می‌دهد بنیاد هریتیج و اقدام هریتیج برای آمریکا نقشی اساسی در به تعطیلی کشاندن دولت ایفا کرده‌اند. در جولای 2016، 19 سناتور آمریکایی مجموعه‌ای از سخنرانی‌ها را ایراد کردند؛ در تقبیح 32 سازمان و بنیاد ذی‌نفع در سوخت‌های فسیلی که تغییرات جوی و چالش‌های زیست‌محیطی را انکار می‌کردند. یکی از این بنیادها، بنیاد هریتیج بود. از سوابق و کارنامه بنیاد هریتیج که بگذریم، این بنیاد بیش از هر چیز به خاطر گزارش‌های سالانه‌اش درباره شاخص آزادی اقتصادی در جهان شهرت یافته است. این شاخص از سال 1995 در همکاری با نشریه وال‌استریت ژورنال منتشر می‌شود. با این حال، این گزارش به هیچ‌وجه صرفاً یک گزارش توصیفی نیست، بلکه از پشتوانه و پیش‌زمینه‌ای هنجاری هم برخوردار است. ایده راهنمای این گزارش‌ها که در متن آنها نیز آمده، این باور آدام اسمیت است: «نهادهای اساسی‌ای که از آزادی فرد برای پی‌جویی منافع اقتصادی‌اش حمایت می‌کند، به خوشبختی بیشتر کل جامعه می‌انجامد.» جدای از اینکه آیا چنین باوری ریشه در واقعیت‌های تاریخی دارد یا بیشتر یک ایدئولوژی حامی سرمایه‌داری در لحظات اوج آن -و نیز سرمایه‌داری در عصر نولیبرال- است، به شرح گزارش این بنیاد از عملکرد کشورهای جهان در سال 2016 می‌پردازیم.
بنیادِ Heritage (میراث) در سال 1973، رسماً به عنوان یک اندیشکده محافظه‌کار، آغاز به کار کرد. ماموریت و هدف اعلام‌شده این بنیاد تدوین و ترویج سیاست‌های عمومی مبتنی بر اصول «فعالیت اقتصادی آزاد، مداخله دولتی محدود، آزادی فردی، ارزش‌های سنتی آمریکایی و یک دفاع ملی قدرتمند» بود. هریتیج که امروزه یکی از بانفوذترین اندیشکده‌های جهان است، عمده قدرت و تاثیرگذاری خود را در دوره ریاست‌جمهوری رونالد ریگان به دست آورد. بنیاد هریتیج روابط سازمانی نیرومندی با موسسه امور اقتصادی لندن و انجمن مونت پلرین -مقر فکری فریدریش فون هایک و میلتون فریدمن- داشته است. بنیاد همچنین عضو «شبکه سیاستگذاری دولتی»، شبکه‌ای از اندیشکده‌های راستگرا در ایالت‌های مختلف آمریکاست. بنیاد هریتیج در دوره ریاست‌جمهوری جرج دبلیو بوش همچنان صدایی تاثیرگذار بر سیاست داخلی و خارجی بود. این بنیاد از حامیان اصلی تجاوز آمریکا به عراق بود. فرانک استار، مدیر دفتر واشنگتن روزنامه بالتیمور سان، می‌گوید مطالعات و پژوهش‌های بنیاد هریتیج نقش اصلی را در تعیین طرز فکر و خط‌مشی دولت بوش درباره سیاست خارجی در دوره پس از سقوط شوروی داشته است. بنیاد هریتیج همچنین ید طولایی در مخالفت با سیاستگذاری‌های اجتماعی و رفاهی دولت‌ها داشته است. در دوره ریاست‌جمهوری بیل کلینتون، بنیاد مخالف طرح خدمات درمانی کلینتون در سال 1993 بود. در سال 2010، گروهی به نام «اقدام هریتیج برای آمریکا» تشکیل شد که بازوی سیاسی بنیاد هریتیج به حساب می‌آید. «اقدام هریتیج» هدف خود را مسوول دانستن کنگره در برابر ارزش‌های محافظه‌کارانه دانسته است. منتقدان بنیاد هریتیج می‌گویند این گروه تشکیل شده تا بدون موانعی که بر سر راه بنیادهای غیرانتفاعی‌ای مثل هریتیج وجود دارد، برای تصویب قوانین مورد نظر خود در کنگره پول خرج کند. در اکتبر 2013، دولت فدرال آمریکا از آنجا که نتوانست با کنگره بر سر تصویب بودجه به توافق برسد، تعطیلی خود را اعلام کرد. اختلاف اصلی دموکرات‌ها و جمهوریخواهان بر سر طرح Obamacare یا همان طرح خدمات درمانی اوباما بود. گزارش‌های نیویورک تایمز و وال‌استریت ژورنال نشان می‌دهد بنیاد هریتیج و اقدام هریتیج برای آمریکا نقشی اساسی در به تعطیلی کشاندن دولت ایفا کرده‌اند. در جولای 2016، 19 سناتور آمریکایی مجموعه‌ای از سخنرانی‌ها را ایراد کردند؛ در تقبیح 32 سازمان و بنیاد ذی‌نفع در سوخت‌های فسیلی که تغییرات جوی و چالش‌های زیست‌محیطی را انکار می‌کردند. یکی از این بنیادها، بنیاد هریتیج بود. از سوابق و کارنامه بنیاد هریتیج که بگذریم، این بنیاد بیش از هر چیز به خاطر گزارش‌های سالانه‌اش درباره شاخص آزادی اقتصادی در جهان شهرت یافته است. این شاخص از سال 1995 در همکاری با نشریه وال‌استریت ژورنال منتشر می‌شود. با این حال، این گزارش به هیچ‌وجه صرفاً یک گزارش توصیفی نیست، بلکه از پشتوانه و پیش‌زمینه‌ای هنجاری هم برخوردار است. ایده راهنمای این گزارش‌ها که در متن آنها نیز آمده، این باور آدام اسمیت است: «نهادهای اساسی‌ای که از آزادی فرد برای پی‌جویی منافع اقتصادی‌اش حمایت می‌کند، به خوشبختی بیشتر کل جامعه می‌انجامد.» جدای از اینکه آیا چنین باوری ریشه در واقعیت‌های تاریخی دارد یا بیشتر یک ایدئولوژی حامی سرمایه‌داری در لحظات اوج آن -و نیز سرمایه‌داری در عصر نولیبرال- است، به شرح گزارش این بنیاد از عملکرد کشورهای جهان در سال 2016 می‌پردازیم.موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, برگرفته
چرا بانک جهانی سالی سخت برای اقتصاد دنیا پیشبینی کرده است؟
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 15 اسفند 1395 | بازدیدها: 1239
0
سال ۲۰۱۷ میلادی آغاز شد و پیشبینی اوضاع اقتصادی و تجاری دنیا در این سال از طریق سازمان‌های مختلف در حال انجام است. بانک جهانی در گزارش اخیر خود با عنوان افق اقتصاد جهانی، ضعف سرمایه‌گذاری در دوره بی‌ثباتی نوشت در این سال اقتصاد دنیا با سختی‌های زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کند و بحران‌های زیادی دامنگیر اقتصاد دنیا خواهد شد. این بحران‌ها ریشه در بی‌ثباتی‌های سیاسی و اقتصادی دارد و البته تداوم مشکلات اقتصادی سال‌های گذشته روی اقتصاد این کشورها هم بی‌تاثیر نیست. بانک جهانی سال ۲۰۱۷ را سال سخت اقتصاد جهان معرفی کرد و یکی از اصلی‌ترین چالش‌های اقتصادی این سال را بحران بی‌ثباتی در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اقتصادی به دنبال روی کار آمدن رئیس‌جمهوری جدید در آمریکا و برگزاری انتخابات در چندین کشور مهم اروپایی ذکر کرد. این بی‌ثباتی هم به دلیل تغییر رهبران بزرگ‌ترین اقتصادهای دنیا و هم به دلیل دیدگاه‌های متفاوت این رهبران در برخورد با مسائل اقتصادی جهان خواهد بود.
سال ۲۰۱۷ میلادی آغاز شد و پیشبینی اوضاع اقتصادی و تجاری دنیا در این سال از طریق سازمان‌های مختلف در حال انجام است. بانک جهانی در گزارش اخیر خود با عنوان افق اقتصاد جهانی، ضعف سرمایه‌گذاری در دوره بی‌ثباتی نوشت در این سال اقتصاد دنیا با سختی‌های زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کند و بحران‌های زیادی دامنگیر اقتصاد دنیا خواهد شد. این بحران‌ها ریشه در بی‌ثباتی‌های سیاسی و اقتصادی دارد و البته تداوم مشکلات اقتصادی سال‌های گذشته روی اقتصاد این کشورها هم بی‌تاثیر نیست. بانک جهانی سال ۲۰۱۷ را سال سخت اقتصاد جهان معرفی کرد و یکی از اصلی‌ترین چالش‌های اقتصادی این سال را بحران بی‌ثباتی در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اقتصادی به دنبال روی کار آمدن رئیس‌جمهوری جدید در آمریکا و برگزاری انتخابات در چندین کشور مهم اروپایی ذکر کرد. این بی‌ثباتی هم به دلیل تغییر رهبران بزرگ‌ترین اقتصادهای دنیا و هم به دلیل دیدگاه‌های متفاوت این رهبران در برخورد با مسائل اقتصادی جهان خواهد بود.موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, انفوگرافی, برگرفته
کشور برتر سال - بالاترین پیشرفت در سال 2016
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 14 اسفند 1395 | بازدیدها: 851
0
برای بردن جایزه کشور برتر سال نشریه اکونومیست صلح‌طلبی و ثروت کافی نیست. هدف این نشریه پاداش دادن به بهبود است. در گذشته میانمار و تونس به خاطر رفع ظلم و ستم و ساخت حکومتی شبیه دموکراسی از برندگان بودند. کشورهایی مانند نیوزیلند، سوئیس و ژاپن که در دهه گذشته شرایط بسیار خوبی داشته‌اند دیگر نیازی ندارند که نامزد کشور برگزیده شوند. استونی شجاع یکی از نامزدهای امسال است. این کشور که از سوی ولادیمیر پوتین تهدید شده بود یکی از معدود کشورهای عضو ناتو است که به تعهد خود مبنی بر اختصاص دو درصد از تولید ناخالص داخلی به امور دفاعی پایبند ماند. استونی یکی از کشورهای فقیر اروپاست اما کودکان این کشور در تازه‌ترین آزمون علمی PISA از دیگر همتایان خود در قاره اروپا پیشی گرفتند. در استونی مدیران مدرسه حق استخدام و اخراج معلم را دارند و باید در قبال نتایج دانش‌آموزان پاسخگو باشند. از زمانی‌که استونی یکی از مستعمره‌های بدبخت اتحاد جماهیر شوروی سابق بود یک نسل گذشت و اکنون این کشور وضعیتی همانند کشورهای اسکاندیناوی پیدا کرده است. کشور دیگری که در فهرست اولیه اکونومیست قرار دارد ایسلند است که با جمعیت 330 هزار نفری خود یکی از کشورهای ثروتمندی است که در سال 2016 سریع‌ترین نرخ رشد را داشته‌اند. بازیکنان فوتبال این کشور کوچک توانستند انگلستان 53میلیون‌نفری را از دور رقابت‌های اروپا حذف کنند. طنزپردازان منتقد به این نکته اشاره می‌کنند که مربی تیم انگلیس سالانه 3.5 میلیون پوند دستمزد می‌گیرد در حالیکه مربی تیم ایسلند یک دندانپزشک پاره‌وقت است.
برای بردن جایزه کشور برتر سال نشریه اکونومیست صلح‌طلبی و ثروت کافی نیست. هدف این نشریه پاداش دادن به بهبود است. در گذشته میانمار و تونس به خاطر رفع ظلم و ستم و ساخت حکومتی شبیه دموکراسی از برندگان بودند. کشورهایی مانند نیوزیلند، سوئیس و ژاپن که در دهه گذشته شرایط بسیار خوبی داشته‌اند دیگر نیازی ندارند که نامزد کشور برگزیده شوند. استونی شجاع یکی از نامزدهای امسال است. این کشور که از سوی ولادیمیر پوتین تهدید شده بود یکی از معدود کشورهای عضو ناتو است که به تعهد خود مبنی بر اختصاص دو درصد از تولید ناخالص داخلی به امور دفاعی پایبند ماند. استونی یکی از کشورهای فقیر اروپاست اما کودکان این کشور در تازه‌ترین آزمون علمی PISA از دیگر همتایان خود در قاره اروپا پیشی گرفتند. در استونی مدیران مدرسه حق استخدام و اخراج معلم را دارند و باید در قبال نتایج دانش‌آموزان پاسخگو باشند. از زمانی‌که استونی یکی از مستعمره‌های بدبخت اتحاد جماهیر شوروی سابق بود یک نسل گذشت و اکنون این کشور وضعیتی همانند کشورهای اسکاندیناوی پیدا کرده است. کشور دیگری که در فهرست اولیه اکونومیست قرار دارد ایسلند است که با جمعیت 330 هزار نفری خود یکی از کشورهای ثروتمندی است که در سال 2016 سریع‌ترین نرخ رشد را داشته‌اند. بازیکنان فوتبال این کشور کوچک توانستند انگلستان 53میلیون‌نفری را از دور رقابت‌های اروپا حذف کنند. طنزپردازان منتقد به این نکته اشاره می‌کنند که مربی تیم انگلیس سالانه 3.5 میلیون پوند دستمزد می‌گیرد در حالیکه مربی تیم ایسلند یک دندانپزشک پاره‌وقت است.موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, برگرفته
سرزنش سرزنش‌کنندگان جهانی‌شدن - در داووس 2017 چه گذشت؟
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 14 اسفند 1395 | بازدیدها: 1039
0
نشست اندیشمندان، سیاستمداران و متفکران حوزه‌های اقتصاد، سیاست و علوم اجتماعی و فناوری در دهکده مرتفع و برفی داووس در سوئیس اگرچه نقد و بررسی موضوعات متعددی را دربر داشت اما به گفته ناظران و تحلیلگران دغدغه واحد اغلب میزگردها و سخنرانی‌ها «خیزش پوپولیسم» و رویدادهای غیرمنتظره‌ای بود که در یک‌سال گذشته در جهان رخ داده و شاید دامنه آن در سال جاری نیز گسترش یابد. اثرگذاری این رویکرد پوپولیستی در آمریکا و اروپا روی عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی و جهت‌بخشی به سیاستگذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌های آتی مساله‌ای است که بحق مورد نگرانی است. در حالی که پیش‌بینی‌های نهادهای اقتصادی نسبت به رشد اقتصادی کشورها و رشد بازارها برای سال 2017 بهبود یافته است اما هنوز ریسک رویدادهای پیش‌بینی‌نشده بالاست. هنوز بی‌ثباتی‌های سیاسی و ناامنی در بخش عمده‌ای از جهان می‌تواند با رقم زدن پدیده‌هایی چون مهاجرت گسترده بخش عمده‌ای از پیش‌بینی‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. سخت‌ترین کار فعلی برای نظریه‌پردازان پیشبینی آینده است؛ چراکه فعلاً زمان، زمان غلط از آب درآمدن پیش‌بینی‌های عقلانی است.
نشست اندیشمندان، سیاستمداران و متفکران حوزه‌های اقتصاد، سیاست و علوم اجتماعی و فناوری در دهکده مرتفع و برفی داووس در سوئیس اگرچه نقد و بررسی موضوعات متعددی را دربر داشت اما به گفته ناظران و تحلیلگران دغدغه واحد اغلب میزگردها و سخنرانی‌ها «خیزش پوپولیسم» و رویدادهای غیرمنتظره‌ای بود که در یک‌سال گذشته در جهان رخ داده و شاید دامنه آن در سال جاری نیز گسترش یابد. اثرگذاری این رویکرد پوپولیستی در آمریکا و اروپا روی عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی و جهت‌بخشی به سیاستگذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌های آتی مساله‌ای است که بحق مورد نگرانی است. در حالی که پیش‌بینی‌های نهادهای اقتصادی نسبت به رشد اقتصادی کشورها و رشد بازارها برای سال 2017 بهبود یافته است اما هنوز ریسک رویدادهای پیش‌بینی‌نشده بالاست. هنوز بی‌ثباتی‌های سیاسی و ناامنی در بخش عمده‌ای از جهان می‌تواند با رقم زدن پدیده‌هایی چون مهاجرت گسترده بخش عمده‌ای از پیش‌بینی‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. سخت‌ترین کار فعلی برای نظریه‌پردازان پیشبینی آینده است؛ چراکه فعلاً زمان، زمان غلط از آب درآمدن پیش‌بینی‌های عقلانی است.موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, برگرفته
پاکستان باید به عنوان کشور حامی تروریزم تحریم شود!
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 7 اسفند 1395 | بازدیدها: 1265
0
طی دو هفته گذشته، پاکستان مرز خود با افغانستان را بسته و خاک این کشور را آماج حملات هوایی و توپخانه سنگین قرار داده است که منجر به تخریب ده‌ها خانه و فرار حدود 200 خانواده از روستاهای هم مرز با پاکستان شده است. پاکستان مدعی است که هدف حملات آنها تروریستانست که در روستاهای هم‌مرز پناهگاه‌های امن دارند. اما درحقیقت پاکستان با این کنش خود می‌خواهد افغانستان را از نظر اقتصادی مجازات نماید و دیدگاه جهانی را در رابطه با منبع و خاستگاه اصلی تروریزم منطقه‌ی در آسیای جنوبی و آسیای میانه تغییر دهد که همانا خود کشور پاکستان هست. پاکستان درحقیقت حامی اصلی گروه‌های تروریستی طالبان، شبکه حقانی، داعش و القاعده میباشد. برای متقاعد ساختن پاکستان برای دست برداری از حمایت از تروریسم جهانی و منطقه‌ی، کشورهای صاحب نفوذ باید برچسب «دولت حامی تروریسم» را برین کشور نهاده، تحریم‌های اقتصادی را نیز بر آن وضع نمایند.
طی دو هفته گذشته، پاکستان مرز خود با افغانستان را بسته و خاک این کشور را آماج حملات هوایی و توپخانه سنگین قرار داده است که منجر به تخریب ده‌ها خانه و فرار حدود 200 خانواده از روستاهای هم مرز با پاکستان شده است. پاکستان مدعی است که هدف حملات آنها تروریستانست که در روستاهای هم‌مرز پناهگاه‌های امن دارند. اما درحقیقت پاکستان با این کنش خود می‌خواهد افغانستان را از نظر اقتصادی مجازات نماید و دیدگاه جهانی را در رابطه با منبع و خاستگاه اصلی تروریزم منطقه‌ی در آسیای جنوبی و آسیای میانه تغییر دهد که همانا خود کشور پاکستان هست. پاکستان درحقیقت حامی اصلی گروه‌های تروریستی طالبان، شبکه حقانی، داعش و القاعده میباشد. برای متقاعد ساختن پاکستان برای دست برداری از حمایت از تروریسم جهانی و منطقه‌ی، کشورهای صاحب نفوذ باید برچسب «دولت حامی تروریسم» را برین کشور نهاده، تحریم‌های اقتصادی را نیز بر آن وضع نمایند.موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, افغانستان و جهان
الگوی نروژی مهار شوک نفتی
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 13 بهمن 1395 | بازدیدها: 953
0
افت قیمت نفت پدیده‌ای است که کمابیش گریبان‌گیر تمامی کشورهای نفت‌خیز بوده و خواهد بود. به عقیده کارشناسان عمق اثر شوک قیمتی نفت با ساختار اقتصادی و میزان اتکا به درآمدهای نفتی رابطه مستقیمی دارد، به همین دلیل کشورهای توسعه یافته تلاش می‌کنند با تنوع‌زایی در ساختار اقتصادی و ایجاد صندوق ذخیره ارزی، دامنه شوک‌های ناشی از نوسان قیمت نفت را کاهش دهند. «نروژ» را می‌توان یکی از نمونه‌های موفق اجرای این الگو در جهان دانست. نروژ در سال ۲۰۱۳ و به دنبال افت قیمت نفت کاهش معادل ۶/ ۰ درصدی در میزان تولید ناخالص داخلی را تجربه کرد اما سیاست‌های نروژ طی دوران بحران باعث حرکت روند تولید ناخالص داخلی به سمت روند موجود در سال‌های پیش از بحران شد. بر اساس آمارهای « تریدینگ اکونومیک» نرخ رشد اقتصادی نروژ در سال ۲۰۱۴ به حدود ۵/ ۰ درصد و در سال ۲۰۱۶ به میانگین نرخ رشد اقتصادی طی ۵ دهه گذشته یعنی رقم ۴/ ۲ درصد رسید. نکته جالب توجه درباره مسیر پیموده شده از سوی نروژ طی سال‌های بحران تحریک تولید ناخالص داخلی با کمترین دست‌اندازی به ذخایر صندوق ذخیره ثروت است. بررسی آمارهای موجود نشان می‌دهد حجم صندوق ذخیره ارزی نروژ در سال‌های بحرانی نه تنها کاهش نیافت، بلکه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار نیز افزایش یافت.
افت قیمت نفت پدیده‌ای است که کمابیش گریبان‌گیر تمامی کشورهای نفت‌خیز بوده و خواهد بود. به عقیده کارشناسان عمق اثر شوک قیمتی نفت با ساختار اقتصادی و میزان اتکا به درآمدهای نفتی رابطه مستقیمی دارد، به همین دلیل کشورهای توسعه یافته تلاش می‌کنند با تنوع‌زایی در ساختار اقتصادی و ایجاد صندوق ذخیره ارزی، دامنه شوک‌های ناشی از نوسان قیمت نفت را کاهش دهند. «نروژ» را می‌توان یکی از نمونه‌های موفق اجرای این الگو در جهان دانست. نروژ در سال ۲۰۱۳ و به دنبال افت قیمت نفت کاهش معادل ۶/ ۰ درصدی در میزان تولید ناخالص داخلی را تجربه کرد اما سیاست‌های نروژ طی دوران بحران باعث حرکت روند تولید ناخالص داخلی به سمت روند موجود در سال‌های پیش از بحران شد. بر اساس آمارهای « تریدینگ اکونومیک» نرخ رشد اقتصادی نروژ در سال ۲۰۱۴ به حدود ۵/ ۰ درصد و در سال ۲۰۱۶ به میانگین نرخ رشد اقتصادی طی ۵ دهه گذشته یعنی رقم ۴/ ۲ درصد رسید. نکته جالب توجه درباره مسیر پیموده شده از سوی نروژ طی سال‌های بحران تحریک تولید ناخالص داخلی با کمترین دست‌اندازی به ذخایر صندوق ذخیره ثروت است. بررسی آمارهای موجود نشان می‌دهد حجم صندوق ذخیره ارزی نروژ در سال‌های بحرانی نه تنها کاهش نیافت، بلکه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار نیز افزایش یافت.موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست
دو دیدگاه در مورد استقلال بانک مرکزی
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 13 بهمن 1395 | بازدیدها: 883
0
استقلال بانک مرکزی، به‌عنوان یک اصل مهم سیاست‌های پولی، در تمام اقتصادهای پیشرفته پذیرفته شده است. اما برخی از سیاستمداران با اتکا به این رویکرد که می‌توان برای تحقق اهداف کوتاه‌مدت، درجه استقلال بانک مرکزی را کاهش داد، در مواقعی برای این اصل استثنا قائل شدند. این موضوع باعث شده دولت‌ها برای تامین منابع مالی در برخی شرایط، چشم به منابع بانک مرکزی دوخته باشند و سیاست‌های بانک مرکزی را در جهت خواسته‌های خود تغییر دهند. در این گزارش تفاوت دیدگاه دو کشور فرانسه و آلمان در تعریف حد استقلال بانک مرکزی در جریان رخدادهای سیاسی بررسی شده است.
در فرانسه، اعتقاد بر این است که بانک مرکزی می‌تواند در برنامه‌های سیاسی دولتمردان همراه باشد. اما آلمان، همواره استقلال بانک مرکزی را به‌عنوان یک اصل استثناناپذیر قرار داده و راهی برای سلطه سیاست مالی بر سیاست پولی باز نگذاشته است. نکته جالب توجه اینکه بررسی متغیرهای اقتصادی مانند نرخ رشد اقتصادی و بیکاری که بر رفاه اثرگذار هستند، حاکی از آن است که در میان‌مدت وضعیت آلمان نسبت به فرانسه در شرایط بهتری قرار دارد. هرچند هنوز برخی از سیاستمداران تصور می‌کنند با کاهش درجه استقلال بانک مرکزی می‌توان برنامه‌های اقتصادی را به شکلی طراحی کرد که به یک فرمول محبوبیت برای دولتمردان دست یافت.
استقلال بانک مرکزی، به‌عنوان یک اصل مهم سیاست‌های پولی، در تمام اقتصادهای پیشرفته پذیرفته شده است. اما برخی از سیاستمداران با اتکا به این رویکرد که می‌توان برای تحقق اهداف کوتاه‌مدت، درجه استقلال بانک مرکزی را کاهش داد، در مواقعی برای این اصل استثنا قائل شدند. این موضوع باعث شده دولت‌ها برای تامین منابع مالی در برخی شرایط، چشم به منابع بانک مرکزی دوخته باشند و سیاست‌های بانک مرکزی را در جهت خواسته‌های خود تغییر دهند. در این گزارش تفاوت دیدگاه دو کشور فرانسه و آلمان در تعریف حد استقلال بانک مرکزی در جریان رخدادهای سیاسی بررسی شده است.در فرانسه، اعتقاد بر این است که بانک مرکزی می‌تواند در برنامه‌های سیاسی دولتمردان همراه باشد. اما آلمان، همواره استقلال بانک مرکزی را به‌عنوان یک اصل استثناناپذیر قرار داده و راهی برای سلطه سیاست مالی بر سیاست پولی باز نگذاشته است. نکته جالب توجه اینکه بررسی متغیرهای اقتصادی مانند نرخ رشد اقتصادی و بیکاری که بر رفاه اثرگذار هستند، حاکی از آن است که در میان‌مدت وضعیت آلمان نسبت به فرانسه در شرایط بهتری قرار دارد. هرچند هنوز برخی از سیاستمداران تصور می‌کنند با کاهش درجه استقلال بانک مرکزی می‌توان برنامه‌های اقتصادی را به شکلی طراحی کرد که به یک فرمول محبوبیت برای دولتمردان دست یافت.
موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, برگرفته
استگلیتز: اروپا باید ارز واحد را کنار بگذارد
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 13 بهمن 1395 | بازدیدها: 897
0
با این‌همه تیترهای ناخوشایندِ اخبار دربارۀ شرقِ اقیانوس اطلس (برکسیت، تروریسم، بحران بدهی‌ها)، یادمان می‌رود که این روزها قرار بود دوران نشاط اروپا باشد. با ارز مشترک و ادغام مرزها، قرار بود اروپا بالأخره با مناقشات میان‌مرزی و بحران اقتصادی وداع کند. قرار بود آشفتگی و کشمکش به قرن بیست‌ویکم کشیده نشود؛ آینده از آنِ نرم‌افزارهای دیجیتال و کافه‌های چندزبانه بود.
خُب، اروپایی‌ها هنوز چارترز۱ و گوته دارند و در کنارش، میلیون‌ها مهاجر، اوج‌گیری ملی‌گرایی، رکودهای مکرر و افت نرخ زادوولد. مشکل چه بود؟
جوزف استگلیتز، اقتصاددان ارشد سابق بانک جهانی و برندۀ نوبل اقتصاد، پاسخ ساده‌ای می‌دهد. او در یورو؛ ارز مشترک چطور آیندۀ اروپا را تهدید می‌کند؟۲ می‌گوید منبع اصلی ناخوشی اروپا تجربۀ ارزی هفده‌ساله در این اتحادیه است. او می‌نویسد: «هرچند عوامل متعددی در مشقت اروپا سهم دارند، یک خطا زیربنای همۀ آن‌هاست: خلق ارز واحد، یعنی یورو.»
با این‌همه تیترهای ناخوشایندِ اخبار دربارۀ شرقِ اقیانوس اطلس (برکسیت، تروریسم، بحران بدهی‌ها)، یادمان می‌رود که این روزها قرار بود دوران نشاط اروپا باشد. با ارز مشترک و ادغام مرزها، قرار بود اروپا بالأخره با مناقشات میان‌مرزی و بحران اقتصادی وداع کند. قرار بود آشفتگی و کشمکش به قرن بیست‌ویکم کشیده نشود؛ آینده از آنِ نرم‌افزارهای دیجیتال و کافه‌های چندزبانه بود.خُب، اروپایی‌ها هنوز چارترز۱ و گوته دارند و در کنارش، میلیون‌ها مهاجر، اوج‌گیری ملی‌گرایی، رکودهای مکرر و افت نرخ زادوولد. مشکل چه بود؟
جوزف استگلیتز، اقتصاددان ارشد سابق بانک جهانی و برندۀ نوبل اقتصاد، پاسخ ساده‌ای می‌دهد. او در یورو؛ ارز مشترک چطور آیندۀ اروپا را تهدید می‌کند؟۲ می‌گوید منبع اصلی ناخوشی اروپا تجربۀ ارزی هفده‌ساله در این اتحادیه است. او می‌نویسد: «هرچند عوامل متعددی در مشقت اروپا سهم دارند، یک خطا زیربنای همۀ آن‌هاست: خلق ارز واحد، یعنی یورو.»
موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, خبرهای اقتصادی, برگرفته
30 ریسک در کمین جهان - مجمع جهانی اقتصاد وضعیت فوق‌العاده اعلام کرد
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 26 دی 1395 | بازدیدها: 1305
0
مجمع جهانی اقتصاد در گزارشی به معرفی خطراتی پرداخته است که در سال جدید میلادی جهان را تهدید می‌کند. در این گزارش 78 صفحه‌ای آمده است تغییرات آب و هوایی در کنار نابرابری سطح دستمزدها و قطبی شدن جوامع، بزرگ‌ترین روندهای خطرآفرین در سال 2017 خواهند بود و پنج خطر زیست‌محیطی برای نخستین بار جزو محتمل‌ترین و تاثیرگذارترین خطراتی معرفی شده‌اند که پیش روی جهان قرار می‌گیرند. مجمع جهانی اقتصاد برای تهیه این گزارش از 750 کارشناس خواسته است تا 30 ریسک جهانی و 13 روندی را که می‌تواند موجب تشدید آنها شود یا ارتباطی بین آنها ایجاد کند، مورد بررسی قرار دهند. بر این اساس، سال 2017 تحت‌تاثیر عواملی همچون رشد اقتصادی ضعیف، افزایش نابرابری‌های درآمدی، شرایط بد آب‌وهوایی و مهاجرت‌های اجباری سال خطرناکی خواهد بود. در این گزارش مخاطرات سال 2017 به تفکیک 5 بخش مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، محیط‌زیستی و تکنولوژیک معرفی شده‌اند. به عقیده کارشناسان، افزایش نابرابری‌های درآمدی و تشدید شکاف میان فقرا و ثروتمندان، بزرگ‌ترین خطری است که اقتصاد جهانی را تهدید می‌کند. مقابله با این افزایش نابرابری که آینده نظام سرمایه‌داری را با اما و اگرهایی روبه‌رو ساخته است، تنها به‌واسطه افزایش رشد اقتصادی امکان‌پذیر نیست.
مجمع جهانی اقتصاد در گزارشی به معرفی خطراتی پرداخته است که در سال جدید میلادی جهان را تهدید می‌کند. در این گزارش 78 صفحه‌ای آمده است تغییرات آب و هوایی در کنار نابرابری سطح دستمزدها و قطبی شدن جوامع، بزرگ‌ترین روندهای خطرآفرین در سال 2017 خواهند بود و پنج خطر زیست‌محیطی برای نخستین بار جزو محتمل‌ترین و تاثیرگذارترین خطراتی معرفی شده‌اند که پیش روی جهان قرار می‌گیرند. مجمع جهانی اقتصاد برای تهیه این گزارش از 750 کارشناس خواسته است تا 30 ریسک جهانی و 13 روندی را که می‌تواند موجب تشدید آنها شود یا ارتباطی بین آنها ایجاد کند، مورد بررسی قرار دهند. بر این اساس، سال 2017 تحت‌تاثیر عواملی همچون رشد اقتصادی ضعیف، افزایش نابرابری‌های درآمدی، شرایط بد آب‌وهوایی و مهاجرت‌های اجباری سال خطرناکی خواهد بود. در این گزارش مخاطرات سال 2017 به تفکیک 5 بخش مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، محیط‌زیستی و تکنولوژیک معرفی شده‌اند. به عقیده کارشناسان، افزایش نابرابری‌های درآمدی و تشدید شکاف میان فقرا و ثروتمندان، بزرگ‌ترین خطری است که اقتصاد جهانی را تهدید می‌کند. مقابله با این افزایش نابرابری که آینده نظام سرمایه‌داری را با اما و اگرهایی روبه‌رو ساخته است، تنها به‌واسطه افزایش رشد اقتصادی امکان‌پذیر نیست.موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, خبرهای اقتصادی, برگرفته
بزرگ‌ترین اقتصادهای بیمار در سال ۲۰۱۶
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 18 دی 1395 | بازدیدها: 1179
0
سه اقتصاد از ۱۰ اقتصاد بزرگ سال ۲۰۱۶ را با وضعیت بدتری از آنچه در ابتدای سال داشتند، به پایان رساندند در حالیکه خودشان مسبب این وضعیت بودند.
پایگاه "خبری سی ان ان مانی" در گزارشی نوشت؛ دو همه پرسی و یک تجربه ارزی کم سابقه این اقتصاددها را با ابهام زیادی در سال ۲۰۱۷ روبرو ساخته است. این اقتصادها عبارتند از:
سه اقتصاد از ۱۰ اقتصاد بزرگ سال ۲۰۱۶ را با وضعیت بدتری از آنچه در ابتدای سال داشتند، به پایان رساندند در حالیکه خودشان مسبب این وضعیت بودند.پایگاه "خبری سی ان ان مانی" در گزارشی نوشت؛ دو همه پرسی و یک تجربه ارزی کم سابقه این اقتصاددها را با ابهام زیادی در سال ۲۰۱۷ روبرو ساخته است. این اقتصادها عبارتند از:
موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, برگرفته
۱۰ پیش بینی از اقتصاد جهان در سال ۲۰۱۷
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 18 دی 1395 | بازدیدها: 1416
0
سیاست‌های ترامپ چه از نظر اقتصادی و چه از نظر سیاسی بیشترین تاثیرات را در اقتصاد کلان جهان در سال 2017 خواهند داشت و برخی تصمیمات در این کشور همانند افزایش نرخ بهره توسط فدرال رزرو در ادامه سال و پر قدرت‌تر شدن دلار به دلایلی از جمله سیاست‌های ترامپ در زمینه افزایش مخارج زیرساخت‌ها در آمریکا، بر سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی بسیاری از کشورهای دیگر موثر خواهند بود و بازارهای سرمایه را نیز دستخوش تغییر و تحولات خواهند کرد. افزایش تورم در ایالات متحده آمریکا یکی از مواردی است که می‌تواند وضعیت اقتصاد جهان را تا حدودی تغییر دهد. احتمالاتی مبنی بر قوت یا تضعیف بیشتر اتحادیه اروپا به دلیل انتخابات پیش‌رو نیز یکی دیگر از مواردی است که می‌تواند بر رشد اقتصادی و نرخ ارز در کشورهای مختلف تاثیرگذار باشد. با فرا رسیدن سال 2017 پیش‌بینی‌هایی مبنی بر اینکه وضعیت جهان تا پایان این سال به چه صورت خواهد بود، ارائه شده است که از آن جمله می‌توان به احتمال بهبود نسبی رشد اقتصاد جهانی نسبت به سال 2016 اشاره کرد که البته این نرخ رشد همچنان کمتر از متوسط رشد بلندمدت سالانه در طول سال‌های گذشته است. تجارت نیز رونق بیشتری خواهد گرفت؛ اما رشد آن نیز چندان چشمگیر نخواهد بود. علاوه بر این، اقتصادهای نوظهور با شرایط متفاوتی روبه‌رو خواهند بود و وضعیت کشورهایی مانند برزیل و روسیه می‌تواند بهبود پیدا کند. این در حالی است که پیشبینی می‌شود وضعیت کشوری مانند چین بدتر شود. در ادامه برخی از این پیش‌بینی‌ها را در زمینه وضعیت اقتصادی جهان در سال 2017 خواهید خواند.
سیاست‌های ترامپ چه از نظر اقتصادی و چه از نظر سیاسی بیشترین تاثیرات را در اقتصاد کلان جهان در سال 2017 خواهند داشت و برخی تصمیمات در این کشور همانند افزایش نرخ بهره توسط فدرال رزرو در ادامه سال و پر قدرت‌تر شدن دلار به دلایلی از جمله سیاست‌های ترامپ در زمینه افزایش مخارج زیرساخت‌ها در آمریکا، بر سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی بسیاری از کشورهای دیگر موثر خواهند بود و بازارهای سرمایه را نیز دستخوش تغییر و تحولات خواهند کرد. افزایش تورم در ایالات متحده آمریکا یکی از مواردی است که می‌تواند وضعیت اقتصاد جهان را تا حدودی تغییر دهد. احتمالاتی مبنی بر قوت یا تضعیف بیشتر اتحادیه اروپا به دلیل انتخابات پیش‌رو نیز یکی دیگر از مواردی است که می‌تواند بر رشد اقتصادی و نرخ ارز در کشورهای مختلف تاثیرگذار باشد. با فرا رسیدن سال 2017 پیش‌بینی‌هایی مبنی بر اینکه وضعیت جهان تا پایان این سال به چه صورت خواهد بود، ارائه شده است که از آن جمله می‌توان به احتمال بهبود نسبی رشد اقتصاد جهانی نسبت به سال 2016 اشاره کرد که البته این نرخ رشد همچنان کمتر از متوسط رشد بلندمدت سالانه در طول سال‌های گذشته است. تجارت نیز رونق بیشتری خواهد گرفت؛ اما رشد آن نیز چندان چشمگیر نخواهد بود. علاوه بر این، اقتصادهای نوظهور با شرایط متفاوتی روبه‌رو خواهند بود و وضعیت کشورهایی مانند برزیل و روسیه می‌تواند بهبود پیدا کند. این در حالی است که پیشبینی می‌شود وضعیت کشوری مانند چین بدتر شود. در ادامه برخی از این پیش‌بینی‌ها را در زمینه وضعیت اقتصادی جهان در سال 2017 خواهید خواند.موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, خبرهای اقتصادی, برگرفته
قدرت ارقام - آیا اقتصاد هند در سال آتی از چین پیشی می‌گیرد؟
نویسنده: اندیشکده | تاریخ: 7 دی 1395 | بازدیدها: 1430
0
امروزه نه چین، بلکه هند ابرقدرت در حال جهش است.
آیا فیل کاهل هندی با حرکت آرام، می‌تواند اژدهای چابک را بگیرد؟ برای مدت زیادی این تصور بعید به نظر می‌رسید. تولید ناخالص داخلی چین طی چهار دهه گذشته، همواره از هند پیشی گرفته است و اکنون این کشور اقتصادی پنج برابر بزرگ‌تر از 40 سال پیش دارد. تراز تجاری بین این دو غول آسیایی هرچند، خجالت‌آور است: صادرات هند به چین (بیشتر شامل مواد خام) به زحمت به یک‌ششم وارداتش (اغلب کالاهای آماده) از این کشور می‌رسد.
اما بازی عوض شده است. اکنون دو سال می‌شود که رشد اقتصاد هند، هوشمندانه از چین پیشی گرفته و این روال در سال 2017 نیز ادامه خواهد داشت. جمعیتش نیز با سرعت زیاد در حال رشد است. در حدود یک دهه آینده خواهیم دید که تعداد هندی‌ها از چینی‌ها بیشتر شده و همانطور که جمعیت چین رو به کهنسالی می‌رود، هند از منافع جمعیت بالا و ازدیاد کارگر، بهره‌مند شده و به نسبت تعداد کمتری شهروند وجود خواهد داشت که دولت باید از آنها حمایت کند.
امروزه نه چین، بلکه هند ابرقدرت در حال جهش است.آیا فیل کاهل هندی با حرکت آرام، می‌تواند اژدهای چابک را بگیرد؟ برای مدت زیادی این تصور بعید به نظر می‌رسید. تولید ناخالص داخلی چین طی چهار دهه گذشته، همواره از هند پیشی گرفته است و اکنون این کشور اقتصادی پنج برابر بزرگ‌تر از 40 سال پیش دارد. تراز تجاری بین این دو غول آسیایی هرچند، خجالت‌آور است: صادرات هند به چین (بیشتر شامل مواد خام) به زحمت به یک‌ششم وارداتش (اغلب کالاهای آماده) از این کشور می‌رسد.
اما بازی عوض شده است. اکنون دو سال می‌شود که رشد اقتصاد هند، هوشمندانه از چین پیشی گرفته و این روال در سال 2017 نیز ادامه خواهد داشت. جمعیتش نیز با سرعت زیاد در حال رشد است. در حدود یک دهه آینده خواهیم دید که تعداد هندی‌ها از چینی‌ها بیشتر شده و همانطور که جمعیت چین رو به کهنسالی می‌رود، هند از منافع جمعیت بالا و ازدیاد کارگر، بهره‌مند شده و به نسبت تعداد کمتری شهروند وجود خواهد داشت که دولت باید از آنها حمایت کند.
موضوع: اقتصاد جهان, اقتصاد و سیاست, خبرهای اقتصادی, برگرفته
