[مجموع بودجه ملی سال مالی 1399 حدود 428 میلیارد افغانی تصویب شده است که 26 درصد تولید ناخالص داخلی را ارایه می‌نماید.بودجه عادی سال مالی 1399 بالغ بر 289 میلیارد افغانی می‌باشد که در مقایسه با بودجه سال مالی 1398 حدود 3 درصد کاهش را نشان می‌دهد. همچنان بودجه انکشافی در سال مالی 1399 بالغ بر 139 میلیارد افغانی پلان شده است. (بودجه عملیاتی / عادی: 67 درصد و بودجه انکشافی: 33 درصد)
بودجه عادی سال مالی 1399 نسبت به بودجه عادی سال مالی 1398 حدود 3 درصد کاهش داشته است که دلیل آن حذف هزینه‌های غیرضروری، اصل صرفه‌جویی و هزینه‌های که ماهیت یکبارگی داشتند (مانند هزینه انتخابات) بوده است.
گزارش جدید بنیاد صلح که با بررسی و تحلیل داده‌های مربوط به ۱۷۸ کشور جهان بر اساس سه شاخصه اصلی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی تهیه شده است اقدام به رده بندی اقتصادهای شکننده و کشورها در دسته کشورهای با شکنندگی در سطح بسیار اخطار دهنده، با اخطار بالا، در وضعیت اخطار، در وضعیت هشدار بالا، هشدار متوسط، هشدار دهنده، باثبات، بسیار باثبات، پایدار و بسیار پایدار دسته بندی کرده است. در این گزارش به بررسی وضعیت کشورها از نظر شکننده بودن پرداخته خواهد شد.
از زمانی‌که اقبال لاهوری و محمدعلی جناح با یکدیگر در خصوص تاسیس کشوری مستقل و مسلمان صحبت کرده تا به امروز که بیش از 70 سال از تاسیس کشور پاکستان می‌گذرد، مساله فقر یکی از مهم‌ترین مسائلی بوده که مردم پاکستان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. دولت‌های متعددی در پاکستان آمده و رفته‌اند ولی درد فقر مردم دوا نشده است. فقری که ناشی از فساد و ناکارآمدی حاکمیت بوده و رشد سریع جمعیت نیز بر شدت آن افزوده است. چه زمانی‌که پاکستان رشد اقتصادی نزدیک 10درصدی را تجربه کرد و چه زمانی‌که رشد اقتصادی در پاکستان منفی بود، میزان فقر همواره بالا بوده و نابرابری درآمدی شکافی عمیق میان فقیر و غنی ایجاد کرده است. به هر حال کشوری که همواره سایه سنگین وحشت و ترور را روی خود احساس می‌کند و بارها حکومت نظامی بر مردم این کشور تسلط پیدا کرده است، شاید وقت زیادی برای سر وسامان دادن به اقتصاد خود نداشته باشد و به همین دلیل برای حل مشکلات خود دست به دامن کمک‌های مالی خارجی می‌شود. کمک‌های مالی‌ای که نفس اقتصاد این کشور اسلامی را بریده است. شاید مقامات پاکستانی برای یافتن راه‌حلی برای بحران اقتصادی خود باید نگاهی دوباره به شعار ملی خود بیندازند: «اتحاد، انضباط و ایمان استوار» سه رکنی که در سال‌های اخیر به ندرت در میان مقامات این کشور دیده می‌شود.
اقتصادهای درحال ظهور، همانند ترکیه، مصر و اندونیزی تا یک دهه دیگر، نیروگاه‌های اقتصاد جهان خواهند بود. براساس آمار که بتازگی از سوی بانک انگلیسی «ستندرد چارترد» منتشر شد، کشورهای چین و هند، با پیشی گرفتن از آیالات متحده، در رده‌های اول و دوم بزرگترین اقتصادهای جهان متکی خواهند شد و آیالات متحده نیز تا یک دهه دیگر به جایگاه سوم سقوط خواهد کرد.
اکونومیست در سرمقاله تازه‌ترین شماره خود در بیست و سوم فبروری با اشاره به لزوم ایجاد اصلاحات اقتصادی در چین می‌نویسد: آنچه در معرض خطر قرار دارد، مسیر اقتصاد 14 تریلیون دلاری چین است. اگر اقتصاد چین لیبرال‌تر باشد، این کشور می‌تواند در نهایت ثروتمندتر شود و دشمنان کمتری داشته باشد. وقت آن رسیده که رئیس‌جمهور چین تغییر رویه دهد.
اگرچه چین طی چهار دهه گذشته پیشرفت قابل توجهی در زمینه کاهش فقر داشته، اما نابرابری نیز افزایش چشمگیری داشته است. در حالی که متوسط درآمد سرانه خانوارهای شهری در سال گذشته حدود پنج هزار و 600 دلار بوده، این رقم برای خانوارهای روستایی یک‌هزار و 642 دلار گزارش شده است.
آیا میدانید اقتصاد جهان به 80 تریلیون دالر رسیده است که از آن میان حدود یک ربع (24.4 درصد) آن مربوط به آیالات متحده می‌شود.
مرز دو کره جایی است که روایت‌های بسیاری از تقسیم یک‌شبه جزیره را در خود نگه داشته است. هفتم اردیبهشت، بار دیگر این مرز شاهد یک رویداد تاریخی بود، زمانی که کیم جونگ اون رهبر جوان کره شمالی با مون جائه - این رئیس‌جمهور کره جنوبی دیدار و گفت‌وگو کرد. جالب است این دیدار تاریخی در ساختمانی به نام صلح و آن هم در یک روستای مرزی با شعار صلح، صورت گرفته است. اما شاید هیچ چیز جالب‌تر از این نباشد که دیدار یادشده در همان منطقه‌ای صورت گرفته است که 65 سال قبل معاهده آتش‌بس میان دو کره به امضا رسید و سرآغاز جدایی دو کشور و انتخاب دو مسیر متفاوت را رقم زد.
علاوه بر دشمنی‌های دیرینه کره شمالی و کره جنوبی، در طول تاریخ همواره دشمنی‌های ریشه‌داری میان دیگر کشورهای جهان وجود داشته است که بعضی از آنها پایان یافته‌اند و بعضی دیگر نیز هنوز ادامه دارند. دشمنی‌های دیرینه ایران و آمریکا، آرژانتین و برزیل، آمریکا و روسیه، آمریکا و چین، آمریکا و مکزیک و اخیراً منازعات روسیه و اوکراین، از جمله مواردی هستند که می‌توان به آنها اشاره کرد. همچنین هیچ‌کدام از این کشورها هنوز به طور کامل منازعات میان خود را کنار نگذاشته‌اند و حتی در مواردی تنش‌ها در حال افزایش است. یکی دیگر از قدیمی‌ترین منازعات میان دو کشور در کنار تنش‌های موجود میان کره شمالی و کره جنوبی و کشورهای اشاره‌شده، مربوط به دو کشور هند و پاکستان است. این دو کشور، هیچ‌گاه یکدیگر را دوست هم در نظر نگرفته‌اند و همواره خواسته‌اند که دشمن هم باشند. زمانی که در سال 1947، استعمار مستقیم بریتانیایی‌ها بر هند پایان یافت و «بریتیش ایندیا» (British India) از هم گسست، دو کشور هند و پاکستان پدید آمدند و در این میان، حدود نیم میلیون مسلمان و هندو کشته شدند. هر دو کشور ادعا می‌کردند که طرف مقابل، امنیت لازم را برای گروه‌های اقلیت مهاجر در منطقه مربوط به خود فراهم نمی‌کند. همین عامل باعث شد تنش‌های موجود میان هند و پاکستان که دو کشور تازه متولد شده بودند، افزایش یابد. این تنش‌ها، بی‌ثباتی را در این منطقه افزایش داد و هیچ‌گاه نگذاشت که اقتصاد این دو کشور، آن‌طور که باید و شاید رونق یابد. روابط بین هند و پاکستان، تحت تاثیر چندین اتفاق تاریخی و مسائل سیاسی قرار دارد و با تجزیه «بریتیش ایندیا» در سال 1947، نزاع کشمیر و تعدادی جنگ نظامی میان این دو کشور شناخته می‌شود. شکی نیست که هر دو این کشورها، دارای تاریخ، فرهنگ، جغرافیا و اقتصاد مشابه هستند و روابطشان به خاطر خشم و بی‌اعتمادی که نسبت به هم دارند، بسیار بحرانی بوده است.
اگرچه جنگ کره که در سال 1950 آغاز شده بود، در سال 1953 ظاهراً به پایان رسید، اما منازعات میان این دو کشور تا سال 2018 به طول انجامید. اما بعد از 69 سال، امروز به نظر می‌رسد که صلح به شبه‌جزیره کره بازگشته است. 7 اردیبهشت 97، رهبران دو کشور به یکدیگر قول دادند که بعد از بیش از شش دهه جدال، صلحی پایدار را به شبه‌جزیره کره بازگردانند و رهبر کره شمالی متعهد شده است که فعالیت‌های هسته‌ای خود را کنار بگذارد.
دولت قوی مترادف با دولت پدرسالار نیست. هدف، غنای ملت است نه غنای دولت. اگر مردم ثروتمند باشند دولت هم ثروتمند می‌شود. در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی، دولت باید حامی مردم باشد، نه رقیب آنها. این دولت است که باید خدمتگزار مردم باشد نه بالعکس. اوزال با چنین اظهارنظرهایی بود که توانست به عنوان اولین رئیس‌جمهور غیرنظامی جمهوری ترکیه انتخاب شود. تورگوت اوزال با یک پیشینه تحصیلی موفق در دانشگاه فنی استانبول وارد کار در نهادهای دولتی ترکیه شد و در سازمان برنامه‌ریزی ترکیه و بعد هم بانک جهانی چهره‌ای بادانش و با قابلیت درک بالای مشکلات از خود نشان داد که می‌تواند برای برون‌رفت از مشکلات راه چاره بیندیشد. او در دهه 1970 در شمایل یک بازرگان موفق ظاهر شد که با شرکت‌های آمریکایی و ترک کار می‌کرد. یکی از ویژگی‌های بارز او توان بالای تعامل و مدارا با گروه‌های مختلف بود که ناشی از ایدئولوژی التقاطی او بود. اوزال زمانی که حزب «مام میهن» را تشکیل داد توانست با تکیه بر آنچه از سنت‌های جامعه و تجربه‌های مدرن آموخته بود هم با اسلامگراها و محافظه‌کاران کنار بیاید و هم با ملی‌گرایان و ژنرال‌های ارتش. او همزمان هم به ارزش‌های اسلامی احترام می‌گذاشت و هم از اصول مدرن غرب در سیاست و اقتصاد سود می‌جست. شاید به همین دلیل بود که توانست با دولت ژنرال اورن کار کند و در سمت مشاور و معاون نخست‌وزیر و بعد خود نخست‌وزیر هدایت ترکیه به سمت جهانی‌شدن و آزادسازی را پیش ببرد. اوزال احتمالاً تنها گزینه‌ای بود که جامعه ترکیه برای رهایی از دیکتاتوری نظامی و باتلاق مشکلات اقتصادی به او امید داشت، امیدی که کمتر و بیشتر در هر دو وجه تا حدودی محقق شد. می‌گویند سال‌های آغازین دهه 1980 برای ترک‌ها بسیار دهشتناک بود. در 12 سپتامبر 1980 یک کودتای نظامی به رهبری ژنرال کنعان اورن رخ داد که البته بسیار خشن و بی‌رحمانه بود. در این دهه ترکیه دستخوش تغییرات بسیار زیادی بود. به نحوی که دسته‌بندی و طبقه‌بندی آنها هم مشکل است. در حالی که شرایط اقتصادی وخیم بود و بی‌نظمی و خپپشونت جامعه ترکیه را فراگرفته بود ژنرال‌ها به این نتیجه رسیدند که باید به گفته‌های آتاتورک جامه عمل بپوشانند و به ظاهر برای نجات ترکیه وارد عمل شوند. در اوایل دهه 1980 داستان‌های غم‌انگیزی از دستگیری‌ها، شکنجه‌ها و اعدام‌ها از زبان مردم نقل می‌شد. از هجوم شبانه ماموران امنیتی و نیروهای نظامی برای دستگیری افراد در حالی که هرگونه فعالیت احزاب و تشکل‌ها چه در حوزه سیاست و چه اجتماع ممنوع شده بود. ارتش در طول سه سال حدود 650 هزارنفر را بازداشت کرد و بین 90 روز تا چند سال در زندان نگه داشت. بیش از 210 هزار پرونده قضایی گشوده شد که بیشتر آنها با جرم‌های ساختگی تشکیل شده بود. نوشته شده که در آن زمان حدود شش هزار درخواست اعدام شده بود که در نهایت با 49 مورد مجازات مرگ موافقت شد.
قدم گذاشتن ترکیه در مسیر توسعه یا «خیز» اقتصادی از دهه 80 شروع شد. به یک تعبیر، مسیر شتابان توسعه و اصلاحات اقتصادی در این کشور با اصلاحات تورگوت اوزال کلید خورد. برخی اوزال را «معمار اقتصادی» یا «ناجی ترک‌ها» می‌پندارند. چنین نیست که ترکیه‌ای که امروز در عرصه اقتصادی شتابان به پیش می‌رود خود را مدیون اردوغان بداند؛ بلکه اردوغان نیز مدیون هشتمین رئیس‌جمهور ترکیه است. از بدو استقلال ترکیه در سال 1924 تا حدود دهه 90 میلادی این کشور فراز و فرود زیادی طی کرد. برخی نویسندگان، این دوره را سخت‌ترین و پرتلاطم‌ترین بخش تاریخ معاصر ترکیه می‌پندارند. در این دوران کودتاهای فراوان، خشونت‌ها و کشتارهای گسترده، دستگیری‌های فراقانونی و ترور، بمبگذاری و آدم‌ربایی به امری روزمره تبدیل شده بود. فضای جنگی در تمام نقاط این کشور به چشم می‌خورد. نظامیان حاکم مطلق در کشور بودند. آنان ترکیه را «ملک طلق» خود می‌پنداشتند گویی امپراتوری عثمانی این دیار را به میراث به نظامیان واگذار کرده که آنها حق حکمرانی را فقط مختص به خود می‌پنداشتند. هیچ اثری از نهادهای مدنی، احزاب یا فعالیت‌های سیاسی به چشم نمی‌خورد. رشد اقتصادی ترکیه منفی شده بود؛ ارزش پول این کشور به شدت سقوط کرده بود به گونه‌ای که برای خرید یک ساندویچ یا خرید قرصی نان باید چند میلیون لیر پرداخت می‌شد.
دونالد ترامپ برای ماندن در جایگاه ریاست جمهوری همه کار می‌کند. او به هر شکل ممکن سعی در عمل به وعده‌های خود دارد؛ وعده‌هایی که جهانی را به هم ریخته است. 
برای بانک‌های بزرگ اروپایی، دردسر تازه‌ای در راه است: میزان تسهیلات غیرجاری یا وام‌های معوق به 944 میلیارد یورو (1.17 تریلیون دلار) رسیده است و این موضوع در حال تاثیرگذاری منفی روی تراز مالی این بانک‌هاست. اقتصاددانان می‌گویند حجم زیاد بدهی‌های معوق و سررسید گذشته کار را برای قرض‌دهی بیشتر بانک‌ها سخت‌تر کرده و به درآمد آنها آسیب‌زده است. مقامات اروپایی بانک‌ها را به فروش اعتبارات معوق تشویق می‌کنند اما دودستگی آنها در چگونگی مقابله با این مساله در روند کاری بانک‌ها تاثیر گذاشته است این در حالی است که برخی سرمایه‌گذاران نسبت به سرعت پیشرفت وضعیت بانکی اروپا ناامید شده‌اند. این مشکل به ویژه در کشورهایی که به شدت تحت تاثیر بحران بدهی‌های دولتی قرار دارند، شدیدتر بوده و به نظام بانکی آنها آسیب بیشتری وارد کرده است.
سرجان هیکس اقتصاددان بریتانیایی زمانی نوشت: بهترین مزیت انحصار، داشتن زندگی آرام است. برای دارندگان انحصار که رقبا را بیخ گوش خود نمی‌بینند کسب سود کاری بسیار آسان است. می‌توان درستی این موضوع را از 46 میلیون خانوار آمریکا پرسید که تحت پوشش یک عرضه‌کننده پهنای باند پرسرعت هستند و برای خدمات کم‌کیفیت آن هزینه گزافی می‌پردازند. در نتیجه، مقابله با تراست یکی از مهم‌ترین عواملی است که عوام‌گرایان خشمگین را با دانشگاهیان آگاه متحد می‌سازد. بنابراین زمانی که دموکرات‌های سنا در 24 جولای از برنامه جدید خود برای رقابتی ساختن مجدد فضا در آمریکا پرده برداشتند این طرح مورد استقبال همگان قرار گرفت هرچند در جزئیات آن اختلاف نظراتی دیده می‌شود. سناتور الیزابت از ماساچوست می‌گوید «این اقتصاد آسیب دیده است.» اوضاع آنقدر هم بد نیست، اما در مقایسه با دو دهه قبل، بیشتر از سه‌چهارم صنایع تمرکز بیشتری پیدا کرده‌اند و جابه‌جایی و جایگزینی بنگاه‌ها در اقتصاد کمتر به چشم می‌خورد.