اکونومیست در سرمقاله تازه‌ترین شماره خود در بیست و سوم فبروری با اشاره به لزوم ایجاد اصلاحات اقتصادی در چین می‌نویسد: آنچه در معرض خطر قرار دارد، مسیر اقتصاد 14 تریلیون دلاری چین است. اگر اقتصاد چین لیبرال‌تر باشد، این کشور می‌تواند در نهایت ثروتمندتر شود و دشمنان کمتری داشته باشد. وقت آن رسیده که رئیس‌جمهور چین تغییر رویه دهد.طی دو هفته گذشته مذاکره‌کنندگان چینی و آمریکایی در پکن و واشینگتن برای پایان دادن به مناقشات تجاری تا پیش از مهلت مقرر در تلاش بوده‌اند. دونالد ترامپ تهدید کرده، اگر این مذاکرات تا پیش از یکم مارس به سرانجام نرسد، تعرفه‌ها بر واردات کالاهای چینی را از ۱۰ درصد به ۲۵ درصد افزایش خواهد داد. با این حال ممکن است، این زمان برای ادامه مذاکرات تمدید شود.
اگرچه چین طی چهار دهه گذشته پیشرفت قابل توجهی در زمینه کاهش فقر داشته، اما نابرابری نیز افزایش چشمگیری داشته است. در حالی که متوسط درآمد سرانه خانوارهای شهری در سال گذشته حدود پنج هزار و 600 دلار بوده، این رقم برای خانوارهای روستایی یک‌هزار و 642 دلار گزارش شده است.
تورم یک بیماری است، یک بیماری خطرناک و گاه مهلک، یک بیماری که اگر در زمان درست با آن مقابله نشود، می‌تواند یک جامعه را نابود کند... ابرتورم‌ها در روسیه و آلمان بعد از جنگ جهانی اول، در یک کشور زمینه ساز کمونیسم و در دیگری زمینه ساز نازیسم شد. ابرتورم در چین بعد از جنگ جهانی دوم کار مائو را برای شکست چیانگ‌کای‌شک تسهیل کرد. وقتی در سال 1954 تورم در برازیل به حدود 100 درصد رسید، یک دولت نظامی را سر کار آورد.
اکونومیست در سرمقاله شماره شانزدهم فبروری خود با اشاره به ظهور دوباره سوسیالیسم می‌نویسد: اگرچه سوسیالیست‌های جدید به دنبال تغییر شرایط هستند اما نسخهای که آنها در نظر گرفته‌اند پاسخ مناسبی به مشکلات سرمایه‌داری نیست.
باید به این نکته توجه داشت، اتکا بیش از حد به این معیار و شاخص‌های آن برای برنامه‌ریزی برای شروع کسب و کار نمی‌تواند جایگزین تحقیقات دیگری مانند تحقیقات بازار به خصوص برای سرمایه‌گذاران خارجی که به علت شرایط نامساعد محیط کسب و کار کشورشان تصمیم می‌گیرند در کشورهای دیگر کسب و کار خود را آغاز کنند، باشد. چرا که ممکن است کشوری از لحاظ شاخص و زیرشاخص‌های سهولت کسب و کار رتبه مناسبی داشته باشد ولی در برخی محصولات، بازار آن کشور بسیار کوچک و اشباع شده و فرهنگ مصرف کاملا متفاوتی داشته باشد. در هر حال، توجه به این شاخص و به خصوص توجه ویژه‌تر به زیرشاخص‌های آن (به عنوان مثال ممکن است برای یک کسب و کار هزینه تامین برق سهم قابل توجهی از هزینه‌های آن کسب و کار را شامل شود و برای کسب و کار دیگری این‌گونه نباشد.) برای سرمایه‌گذاران و کارآفرینان که به دنبال توسعه کسب و کار خود و کسانی که به دنبال شروع یک کسب و کار می‌باشند می‌تواند بسیار مفید باشد. 
دولت قوی مترادف با دولت پدرسالار نیست. هدف، غنای ملت است نه غنای دولت. اگر مردم ثروتمند باشند دولت هم ثروتمند می‌شود. در حوزه‌های سیاسی و اقتصادی، دولت باید حامی مردم باشد، نه رقیب آنها. این دولت است که باید خدمتگزار مردم باشد نه بالعکس. اوزال با چنین اظهارنظرهایی بود که توانست به عنوان اولین رئیس‌جمهور غیرنظامی جمهوری ترکیه انتخاب شود. تورگوت اوزال با یک پیشینه تحصیلی موفق در دانشگاه فنی استانبول وارد کار در نهادهای دولتی ترکیه شد و در سازمان برنامه‌ریزی ترکیه و بعد هم بانک جهانی چهره‌ای بادانش و با قابلیت درک بالای مشکلات از خود نشان داد که می‌تواند برای برون‌رفت از مشکلات راه چاره بیندیشد. او در دهه 1970 در شمایل یک بازرگان موفق ظاهر شد که با شرکت‌های آمریکایی و ترک کار می‌کرد. یکی از ویژگی‌های بارز او توان بالای تعامل و مدارا با گروه‌های مختلف بود که ناشی از ایدئولوژی التقاطی او بود. اوزال زمانی که حزب «مام میهن» را تشکیل داد توانست با تکیه بر آنچه از سنت‌های جامعه و تجربه‌های مدرن آموخته بود هم با اسلامگراها و محافظه‌کاران کنار بیاید و هم با ملی‌گرایان و ژنرال‌های ارتش. او همزمان هم به ارزش‌های اسلامی احترام می‌گذاشت و هم از اصول مدرن غرب در سیاست و اقتصاد سود می‌جست. شاید به همین دلیل بود که توانست با دولت ژنرال اورن کار کند و در سمت مشاور و معاون نخست‌وزیر و بعد خود نخست‌وزیر هدایت ترکیه به سمت جهانی‌شدن و آزادسازی را پیش ببرد. اوزال احتمالاً تنها گزینه‌ای بود که جامعه ترکیه برای رهایی از دیکتاتوری نظامی و باتلاق مشکلات اقتصادی به او امید داشت، امیدی که کمتر و بیشتر در هر دو وجه تا حدودی محقق شد. می‌گویند سال‌های آغازین دهه 1980 برای ترک‌ها بسیار دهشتناک بود. در 12 سپتامبر 1980 یک کودتای نظامی به رهبری ژنرال کنعان اورن رخ داد که البته بسیار خشن و بی‌رحمانه بود. در این دهه ترکیه دستخوش تغییرات بسیار زیادی بود. به نحوی که دسته‌بندی و طبقه‌بندی آنها هم مشکل است. در حالی که شرایط اقتصادی وخیم بود و بی‌نظمی و خپپشونت جامعه ترکیه را فراگرفته بود ژنرال‌ها به این نتیجه رسیدند که باید به گفته‌های آتاتورک جامه عمل بپوشانند و به ظاهر برای نجات ترکیه وارد عمل شوند. در اوایل دهه 1980 داستان‌های غم‌انگیزی از دستگیری‌ها، شکنجه‌ها و اعدام‌ها از زبان مردم نقل می‌شد. از هجوم شبانه ماموران امنیتی و نیروهای نظامی برای دستگیری افراد در حالی که هرگونه فعالیت احزاب و تشکل‌ها چه در حوزه سیاست و چه اجتماع ممنوع شده بود. ارتش در طول سه سال حدود 650 هزارنفر را بازداشت کرد و بین 90 روز تا چند سال در زندان نگه داشت. بیش از 210 هزار پرونده قضایی گشوده شد که بیشتر آنها با جرم‌های ساختگی تشکیل شده بود. نوشته شده که در آن زمان حدود شش هزار درخواست اعدام شده بود که در نهایت با 49 مورد مجازات مرگ موافقت شد.
قدم گذاشتن ترکیه در مسیر توسعه یا «خیز» اقتصادی از دهه 80 شروع شد. به یک تعبیر، مسیر شتابان توسعه و اصلاحات اقتصادی در این کشور با اصلاحات تورگوت اوزال کلید خورد. برخی اوزال را «معمار اقتصادی» یا «ناجی ترک‌ها» می‌پندارند. چنین نیست که ترکیه‌ای که امروز در عرصه اقتصادی شتابان به پیش می‌رود خود را مدیون اردوغان بداند؛ بلکه اردوغان نیز مدیون هشتمین رئیس‌جمهور ترکیه است. از بدو استقلال ترکیه در سال 1924 تا حدود دهه 90 میلادی این کشور فراز و فرود زیادی طی کرد. برخی نویسندگان، این دوره را سخت‌ترین و پرتلاطم‌ترین بخش تاریخ معاصر ترکیه می‌پندارند. در این دوران کودتاهای فراوان، خشونت‌ها و کشتارهای گسترده، دستگیری‌های فراقانونی و ترور، بمبگذاری و آدم‌ربایی به امری روزمره تبدیل شده بود. فضای جنگی در تمام نقاط این کشور به چشم می‌خورد. نظامیان حاکم مطلق در کشور بودند. آنان ترکیه را «ملک طلق» خود می‌پنداشتند گویی امپراتوری عثمانی این دیار را به میراث به نظامیان واگذار کرده که آنها حق حکمرانی را فقط مختص به خود می‌پنداشتند. هیچ اثری از نهادهای مدنی، احزاب یا فعالیت‌های سیاسی به چشم نمی‌خورد. رشد اقتصادی ترکیه منفی شده بود؛ ارزش پول این کشور به شدت سقوط کرده بود به گونه‌ای که برای خرید یک ساندویچ یا خرید قرصی نان باید چند میلیون لیر پرداخت می‌شد.
دونالد ترامپ برای ماندن در جایگاه ریاست جمهوری همه کار می‌کند. او به هر شکل ممکن سعی در عمل به وعده‌های خود دارد؛ وعده‌هایی که جهانی را به هم ریخته است. 
برای بانک‌های بزرگ اروپایی، دردسر تازه‌ای در راه است: میزان تسهیلات غیرجاری یا وام‌های معوق به 944 میلیارد یورو (1.17 تریلیون دلار) رسیده است و این موضوع در حال تاثیرگذاری منفی روی تراز مالی این بانک‌هاست. اقتصاددانان می‌گویند حجم زیاد بدهی‌های معوق و سررسید گذشته کار را برای قرض‌دهی بیشتر بانکها سخت‌تر کرده و به درآمد آنها آسیب‌زده است. مقامات اروپایی بانکها را به فروش اعتبارات معوق تشویق می‌کنند اما دودستگی آنها در چگونگی مقابله با این مساله در روند کاری بانکها تاثیر گذاشته است این در حالی است که برخی سرمایه‌گذاران نسبت به سرعت پیشرفت وضعیت بانکی اروپا ناامید شده‌اند. این مشکل به ویژه در کشورهایی که به شدت تحت تاثیر بحران بدهی‌های دولتی قرار دارند، شدیدتر بوده و به نظام بانکی آنها آسیب بیشتری وارد کرده است.
سرجان هیکس اقتصاددان بریتانیایی زمانی نوشت: بهترین مزیت انحصار، داشتن زندگی آرام است. برای دارندگان انحصار که رقبا را بیخ گوش خود نمی‌بینند کسب سود کاری بسیار آسان است. می‌توان درستی این موضوع را از 46 میلیون خانوار آمریکا پرسید که تحت پوشش یک عرضه‌کننده پهنای باند پرسرعت هستند و برای خدمات کم‌کیفیت آن هزینه گزافی می‌پردازند. در نتیجه، مقابله با تراست یکی از مهم‌ترین عواملی است که عوام‌گرایان خشمگین را با دانشگاهیان آگاه متحد می‌سازد. بنابراین زمانی که دموکرات‌های سنا در 24 جولای از برنامه جدید خود برای رقابتی ساختن مجدد فضا در آمریکا پرده برداشتند این طرح مورد استقبال همگان قرار گرفت هرچند در جزئیات آن اختلاف نظراتی دیده می‌شود. سناتور الیزابت از ماساچوست می‌گوید «این اقتصاد آسیب دیده است.» اوضاع آنقدر هم بد نیست، اما در مقایسه با دو دهه قبل، بیشتر از سه‌چهارم صنایع تمرکز بیشتری پیدا کرده‌اند و جابه‌جایی و جایگزینی بنگاه‌ها در اقتصاد کمتر به چشم می‌خورد.
تا همین چند سال پیش جهانیان از خود می‌پرسیدند آیا انرژی‌های پاک بدون دست و دلبازی‌های دولتی دوام خواهند آورد؟ اکنون سوال این است که این انرژی‌ها تا کجا پیش خواهند رفت. تعداد اتومبیل‌های برقی از یک میلیون دستگاه در سال 2015 به دو میلیون دستگاه رسید؛ کشورهایی مانند فرانسه و بنگاه‌هایی مانند ولوو به پایان دوران موتورهای درون‌سوز چشم دوخته‌اند. تولید برق سبز نیز در حال سرعت گرفتن است. استان کینگای چین در ماه ژوئن توانست هفت روز متوالی را با انرژی تجدیدپذیر سپری کند و در نیمه اول امسال نیروهای بادی، خورشیدی و آبی 35 درصد از برق آلمان را تولید کردند.
در حال حاضر دنیا با بحران صادرات دست به گریبان است. رکود در مصرف جهانی و افت قیمت مواد خام دو عاملی هستند که به افزایش بی‌ثباتی و ناامنی در کشورهای وابسته به صادرات انجامیده‌اند.
1. کاهش در لیلام اسعار خارجی بانک مرکزی با درنظرداشت تقاضای مارکیت به دالر
سال‌های آغازین دهه 1980 برای ترک‌ها بسیار دهشتناک بود. در 12 سپتامبر 1980 یک کودتای نظامی به رهبری ژنرال کنعان اورن رخ داد که بسیار خشن و بی‌رحمانه بود. در حالی که شرایط اقتصادی وخیم بود و بی‌نظمی و خشونت جامعه ترکیه را فراگرفته بود ژنرال‌ها به این نتیجه رسیدند که باید به گفته‌های آتاتورک جامه عمل بپوشانند و به ظاهر برای نجات ترکیه وارد عمل شوند.
دونالد ترامپ در جریان مبارزات انتخاباتی صادرکنندگان خارجی به خصوص چین را به دنبال کردن رابطه تجاری غیرمنصفانه با ایالات متحده متهم کرده و آن را باعث رکود صنایع و از میان رفتن فرصت‌های شغلی در این کشور دانسته بود. ترامپ گفته بود که در صورت انتخاب شدن به ریاست جمهوری، اقداماتی را در جهت حمایت از صنایع داخلی در برابر واردات بی‌رویه به اجرا بگذارد و به این وسیله به افزایش اشتغال در آمریکا کمک کند. حال زمان عمل به وعده‌ها رسیده است. 